Lunapark

Gość

-Ok, lubię się bać. - Otworzyła drzwi i nic przerażającego nie zobaczyła. Po chwili przed oczami stanęła jej ciemność. Nie wiedziała co się dzieje.

Gość

Spojrzała na nią a raczej tam gdzie powinna być. - Emily? - powiedziała i rozejrzała się. Nikogo nie widziała, ani nie słyszała, była ciekawa co się dzieje.

Gość

Próbowała coś dojrzeć ale wszędzie było ciemno. Spostrzegła, że coś się porusza - kto to - zapytała. Echo się odbiło. W końcu zauważyła, że jest w szafie: jak ja się tam znalazłam? - pomyślała.

Gość

Rozejrzała sie, nikogo nie było, a sama też nie wiedziała gdzie jest. Usiadła gdzieś w kącie i zmrużył oczy, zachciało się jej płakać, nie z tego powodu ze nie wie gdzie jest, ale z powodu Mike. Nie wytrzymała i zaczęła płakać po cichu, "głupia idiotka" - myślała i walnęła w podłogę, czuła się okropnie, miała nadzieję ze nikt jej nie znajdzie.

Gość

Usłyszała kogoś w oddali ( chyba Blankę ) i walnęła w dżwiczki szafu tak by się otworzyła. Zobaczyła płaczącą Blankę. - Tu jesteś. Nie płacz.

Gość

- Jak mam nie płakać, skoro prawie zdradziłam Mike'a i nienawidzi mnie jego siostra - powiedziała płacząc, - jestem głupią, pustą lalką..tak jak wszyscy mówią - dodała.

Gość

- Nie użalaj się nad sobą tylko weź się w garść. Jak Alice cię nie nawidzi to musisz jakoś odzyskać jej zaufanie. I powinnać się ciaszyć, że Mike nadal cię kocha. Poza tym PRAWIE go zdradziłaś... co nie zmienia faktu, że źle postąpiłaś - powiedziała co wiedziała.

Gość

- Nie spojrzę jej w oczy...ona nigdy mi nie wybaczy że Garrus się mną interesuje... - powiedziałą, - a gdybym...pogadała z nim...moze byłby z nią? - mruknęła.

Gość

To jakiś paranoja! Alice obraziła się na ciebie za to, że Garrus cię lubi a nawet bardzo? To na niego powinna się obrazić. Dziwne to wszystko jest. Dobra, nieważne. Na razie jesteśmy w domu strachów i bawmy się a nie przyjmujmy się problemami - spojrzała na dziewczynę z nadzieją, że pójdzie z nią dalej zwiedzać dom.

Gość

Uśmiechnęła się, - tak..zwiedzajmy i się dobrze bawmy - powiedziała i wstała z kąta. Ruszyła po korytarzu i rozglądała sie.

Gość

No to kaman. Ciekawe co będzie najgorasze. Tym razem ty pierwsza wchodzisz to tego pokoju - wskazała następne pomieszczenie. - Daj rękę, żebyś mi nie znikła.

Gość

Złapała ją za rękę i weszła do pokoju, nic nie byo widać, ale poczuła nieprzyjemny powiew wiatru. Podniosła wzrok i zobaczyła ducha, - Dddduuuchh - powtarzała.

Gość

Nic nie powiedziała. Stanęła jak wryta bo duch wyglądał bardzo realistycznie. Włosy staneły jej dęba (a przynajmniej tak się jej wydawało). - Czy może być coś gorszego- zapytała drżącym głosem. Po chwili przed Blanka wyskoczył gigantyczny truposz.

Gość

- Aaaa!!!! - krzyknęła i jak proca wybiegła z tego pokoju, jednak ze trzymała za rękę Emily to i ją pociągnęła.

Gość

Biegła z Blanką przed siebie. Raz spojrzała za siebie i zabaczyła, że nieboszczyk za nimi biegnie. - Aaaa! - krzyczała - On za nami biegnie. - Przyśpieszyła i pociagnęła za sobą dziewczynę.