Kawiarnia

Carla

-Szkoda mi było zostawiać was wszystkich. No ale chciałam zasmakować życia, rozumiesz. - westchnęła cicho, wbijając wzrok w filiżankę. - Wydarzyło się coś od czasu mojego wyjazdu? - zapytała.

Gość

A bo ja wiem... Augustin zaczął chodzic z Paulą. Desaire wyszła za Ricka. Życie toczyło się dalej. Martinowi umarła matka. Na twoje miejsce w paczce weszła taka Francesca. powiedział wspominając.

[improwizacja xD]

Carla

-Dużo mnie ominęło. I nikt mi o tym nie powiedział gdy byłam ostatnio w kraju. Rozliczę się z nimi na święta. - zaśmiała się. - Dawno temu przyjechałeś? - spytała.

Gość

Dosłownie chwilę temu. zasmiał się. Nawet moje rzeczy są jeszcze na lotnisku. Za godzinę właściciele mieszkania dadza mi klucze. stwierdził.

Carla

-Ale zanim mi znikniesz daj mi numer telefonu, żebym mogła Cię męczyć. - wyszczerzyła zęby w uśmiechu i upiła trochę herbaty. Rozejrzała się krótko po kawiarni.

Gość

Pewnie, trzymaj. podał stara wizytówkę z klubu agility. Sam był działaczem, więc miał swój intentyfikator ze swoim przezwiskiem, imieniem swego psa i jego rasą oraz z numerem telefonu Doriana.

Carla

-Dzięki. - uśmiechnęła się biorąc od niego wizytówkę. Spojrzała na nią, następnie na Doriana. - Jakoś nie mogę uwierzyć, że tu jesteś. - przyznała, śmiejąc się.

Gość

W jakim sensie? zapytał. Pozytywnym czy negatyznym? spojrzał na nią z uśmiechem.

Carla

-Pozytywnym, oczywiście, że pozytywnym. - zaśmiała się. To fajne, gdy jeden z przyjaciół przyjeżdża do miasta, w którym ona się zatrzymała. I spotykają się jeszcze przez przypadek.

Gość

Zaśmiał się. Brakowało mi Ciebie we Włoszech. Ogólnie paczka przez miesiąc ogłosiła żałobę. Wyjechałaś i nagle... zrobiło się tak pusto, smutno. Co prawda przęknęliśmy to jakoś, ale nie raz były takie momenty, że ktoś rzucił hasło: 'Jakby tu była Carla to by wiedziała co zrobić.' Wtedy wszyscy się zamyślali. podsumował sytuację. I dostałem nową ksywę- Blue. Od tej niebieskiej kaszkietówki, którą zawsze nosiłem. powiedział z usmiechem.

Carla

Uśmiechnęła się. Miło słyszeć, że przyjaciele nie zapomnieli o niej. Miała nadzieję, że tak właśnie będzie. - Gratuluję nowej ksywki. - uśmiechnęła się lekko do Doriana.

Alice

Przyszła i usiadła przy wolnym stoliku. Wyjęła telefon i napisała esemesa. Stukała palcami o stolik. Była troszkę spięta, w głowie układała sobie scenariusz rozmowy. Poprosiła o kawę.

Mike

Pośpiesznie przyszedł na miejsce. Usiadł obok siostry.
Tak więc co chciałaś - zapytał się.

Alice

Stwierdziła, że przejdzie od razu do sedna sprawy z chwilowym wstępem. Pamiętasz jak kłóciłam się z Davidem, chodziłam osowiała i zawsze wyciągałeś ze mnie co się stało? zapytała przypominając sobie wspólne czasy.

Mike

Oczywiście, że pamiętam. Jakbym nie mógł zapomnieć tak ważnej rzeczy - powiedział z uśmeichem.
Więc przejdziesz do sedna sprawy - zapytał się.