Barwna łąka.

Camille

No a dziewczyna położyła się zaraz obok i chwyciła sobie ładnie rękę Matta, posyłając mu jeden ze swoich szczęśliwych uśmiechów, jakich w zanadrzu miała niezliczoną ilość. Od pewnego czasu była optymistką. Konkretniej od czasu, gdy doszła do wniosku, że marzenia się spełniają. Nie miała najmniejszego powodu do smutku, więc i nie zamierzała się smucić.
- Jak wrócimy do domu, zagram ci coś na pianinie. - przyobiecała, bo przyszło jej na myśl, że może mu zagrać utwór, który kochała, a dawno nie ćwiczyła. Dom - to określenie tak pasowało do ciepłej chatki, w której czuła się jak w prawdziwym domu - było tam przyjemnie, spędzała czas z osobą, którą kochała. Wierzyła głęboko w to, że mieszkanie w nowym bloku nie zastąpi tej chatki, którą zdążyła pokochać. Wierzyła też, że dom - to nazwa stanu, nie samego miejsca.
- Serio, kocham cię. I chciałabym z tobą zamieszkać. Tutaj, na wsi. - wyznała, stwierdzając, że może kolejne z jej marzeń ma szansę się spełnić, a nauczyła się, że trzeba wykorzystać każdą najmniejszą okazję. Już raz popełniła błąd, którego o mało co nie przypłaciła własnym szczęściem, a człowiek uczy się właśnie na nich.

Matt

Otworzył szeroko oczy.Co..?-pomyślał powoli dochodząc do siebie. Zamrugał powiekami analizując wszystko. No ok, pięknie i w ogóle, le momencik, właściwie nie byli nawet oficjalnie razem, kochał ją , tak tak mu się wydawało ,ale dom, mieszkanie, ślub i tym podobne. Nie. Podniósł się na łokciach.
-Cam to są poważne decyzje. Jedno błahe uczucie nie może ich powodować. Miłość między nami jest i każdy widzi, a mieszkać możesz tutaj ile tylko chcesz.-powiedział przenosząc wzrok z dziewczyny gdzieś na dalekie drzewo za nią. westchnał w duchu. Nie był gotowy na wiązanie się , nie jeszcze nie. Było mu z nią dobrze, ba bardzo dobrze, ale ..no własnie pozostawało to "ale" . Powinni dać sobie trochę czasu. Tak czas leczy rany. Czas leczy zmysły i umacnia wairę , rozłąka wzmacnia uczucie. Rozłąka.? Czy jego to dotyczyło.? Chyba niebawem miał się przekonać. Musnał ją w usta, zajmując jej myśli tym że pocałunkiem. Uśmeichnał się ukazując swe dołeczki pocieszne. Kątem, oka zerknał na kwiat wciśniety za cucho dziewczyny. Przyszłość była nieodgadnięta.

Camille

Dziewczyna natychmiast połapała się, o co chodzi.
- Zaraz, inaczej zrozumiałeś. - poinformowała i uśmiechnęła się do Matta. Teraz dopiero pomyślała, że to serio tak zabrzmiało. Tak, jak zabrzmieć nie do końca miało.
- Chcę z tobą mieszkać, ale nie musi to być w ten sposób, jak mieszka ze sobą para. Przyjaciele też mogą razem żyć, więc jeżeli wolisz, możemy to traktować w tym sensie. - wyjaśniła cierpliwie. No dobra, chodziło jej o to pierwsze, ale nie chciała narzucać mu swojej woli, więc przerobiła swój plan, uważając, by nie dać po sobie poznać, co bardziej popiera. Pewnie się domyślał.

Matt

Słuchałjej uważnie. Chyba nie do końca była pewna tego co mówi, albo przynajmniej wiele ukrywała. Gdy skończyła przeczesałdłonią włosy i uśmeichnałsię zadziornie.
-Więc co piątek przychodzę z inną dziewczyną, biorę ją do sypialni i idę spać.Hmn.. nie mam nic przeciwko , skoro Ci taki układ odpowiada-powiedział cwanie i przeniósł wzrok z dziewczyny na niebo nadal się uśmiechając.

Camille

Parsknęła wesołym śmiechem i szturchnęła Matta w bok, uważając, żeby jakoś go w tę nogę pechową nie puknąć, co w jej przypadku byłoby na porządku dziennym. Na szczęście trafiła, tak więc była z siebie dumna.
- Ee tam, to jeszcze nic. Ja codziennie będę targać do domu innego kolesia i zostawać w salonie. - stwierdziła i znowu roześmiała się. Po chwili jednak spoważniała i spojrzała chłopakowi w oczy.
- A tak na serio to tego nie zrobisz. - mruknęła, akcentując zdanie tak, że zabrzmiało jak pytanie. Może i było to głupie, ale w końcu nie powiedział jej ani razu, że ją kocha czy cokolwiek wyjaśniającego jego uczucia, więc sama nie wiedziała, co o tym myśleć.

Matt

-Więc codziennie-rzucił patrząc w niebo. -Tylko muszę po jakieś do miasta jeździć, -westchnał przymykając oczy. Dziewczyna go nie znała. Miała wątpliwości a on sam nie palił się do wykrzykiwania miłości. Wolał to okazać. Takie doświadczenie po El.

Camille

Tym razem mu nie uwierzyła, a kąciki jej ust drgnęły w wesołym uśmiechu. Wcześniej pomyślała, że mówi serio, ale teraz jego słowa nie zabrzmiały zbyt wiarygodnie. Przytuliła się ładnie do szatyna i uśmiechnęła szerzej.
- A tak zupełnie serio to ty mi wystarczysz. - zapewniła szczerze i pocałowała go w policzek. Właściwie zaczynało jej być zimno, ale nie chciała się nic odzywać.

Matt

-Ja.?-spytał uśmiechając się dumnie i przytulając ją do siebie mocniej jakby chroniąc od zimna.-Ja jestem tylko facetem. Tudzież mało atrakcyjnym i średnio zamożnym.-powiedział udając stłamszone i biedne dziecko. On nic nie wart i anielsko piękna blondynka , a to ci dowcip.

Camille

- Dobry żart. Jesteś najprzystojniejszym i najlepszym facetem na tej ziemi, tylko ciągle nie rozumiem, co ci się stało, że lubisz spędzać czas z dziewczyną, która na ciebie nie zasługuje. Chociaż, nie ukrywam, że osobiście się z tego cieszę. - uśmiechnęła się szeroko i przekrzywiła lekko głowę, żeby móc zobaczyć sobie wyraz twarzy Matta, nie puszczając go. Uniosła się lekko, żeby móc go jakoś tam cmoknąć, i wróciła do poprzedniej pozycji.

Matt

-Wróć- powiedział prawie wciągając ją na siebie i cmoknał ją w usta zaczepnie. Był roześmiany. Każdy jego szczegół włściwie śmiał się , chichotał. Niebieskie tęczówki tańczyły wesoło w ten sam rytm co wewnątrz nich ukryte ogniki.

Camille

Zaśmiała się cicho i odwzajemniła pocałunek, mierzwiąc przy okazji włosy swojego kompana. To, co już mu powiedziała - że w jego towarzystwie trudno jest być smutnym - było prawdą, co pokazywał sam jej wyraz twarzy.
- Już się stęskniłeś? - mruknęła, opanowując śmiech. Miała tak dobry nastrój, że nie potrafiła powstrzymać się od choćby uśmiechu.

Matt

-Mhm..-wymruczał zbliżając ponownie swe usta do jej. Objał ją w talii i przytulił do siebie lekko. Co jak co chyba widać było to po nim.

Camille

Nagle dziewczyna doznała olśnienia. Tak, nie ma to jak szybkie i normalne myślenie, niech żyje mądrość. Wyszczerzyła białe zęby w szczęśliwym uśmiechu.
- hej, Matt, ty serio mnie kochasz! - pisnęła jak ucieszone dziecko i przyjrzała się chłopakowi cicekawym wzrokiem. Właściwie raz coś napomknął, ale wtedy chodziło uczucie do dwóch dziewczyn, a poza tym mogła się tylko domyślać, co nigdy nie szło jej świetnie. Pocałowała szatyna i uśmiechnęła się ponownie.

Matt

-Typowa blondynka- parknał śmiechem w myśl ich opianej przez chóry żartownisiów głupoty. Pocałował ją ponownie i uśmeichnałsię przyciągając do siebie bliżej.

Camille

No a dziewczyna uśmiechnęła się, mile zaskoczona z jakże odkrywczej teorii. Oparła sobie policzek na skroni Matta i zamknęła oczy, chwilowo rozkoszując się świeżym powietrzem i bliskością ukochanej osoby.
- Czyli mieszkamy razem. Może być jako przyjaciele, jeżeli tak wolisz.