Barwna łąka.

Noah

- Mogę przewidzieć, że chłopaka miałaś, ale Cię skrzywdził. Czy, tak? - zapytał niepewnie. Miał nadzieję, że dziewczyna zaraz nie odbiegnie zostawiajac go samego.

Gość

Spojrzała na niego zszokowana. - Skąd Ty wiesz takie rzeczy? - spytała patrząc na niego wielkimi oczami. Może jej historia rzeczywiście była beznadziejnie prosta i łatwo było przewidzieć jej dalszy ciąg?

Noah

- To było łatwe, znam takie osoby jak ty. Nic trudnego by odgadnąć, jaki był ciąg dalszy. - wyjawił przed dziewczyną. Wzrok skierował na jej twarz, uśmiechnął sie nikle.

Gość

Westchnęła tylko, bo co mogła mieć jeszcze do powiedzenia na ten temat? Skrzyżowała ręce na piersi zastanawiając się przez chwilę nad czymś. – Długo tu już mieszkasz? – zadała banalne pytanie, jakoś w tej chwili nie było ją stać na nic innego.

Sitong

Przygalopował, okropnie chciał, aby ktoś go pogłaskał w jego długie futerko. Popatrzył na łąkę, podobała mu się. Tyle tu kwiatków i wogulę… Podszedł do stokrotki i ją schrupał. >..<

Camille

No to chyba przyszli, Matt i Camille. Spacerowali chwilę, aż w końcu dziewczyna dojrzała mniej zaśnieżone miejsce i pomogła chłopakowi usiąść. Sama pobiegła gdzieś, nakazując mu poczekać, prawda. Wróciła tak parę minut później, spacerując tanecznym krokiem, i usiadła sobie obok.
- Patrz. - nakazała mu i wyciągnęła przed siebie dłoń, na której leżał mały kwiat.
- Przebiśnieg. Idzie wiosna. - stwierdziła radośnie i włożyła sobie kwiat za ucho, co jakoś tam chyba podkreślało jej urodę.

Matt

-Wiosna-powtórzył. Spojrzał wymownie w oczy dziewczyny i przenióśł wzrok w niewiele mniej barwne od jej tęczówek niebo. Szła wiosna. Kiedyś kochałtę porę roku. A teraz .? Teraz jakoś nie. Wiosna, walentynki, to wszystko nie było mu sprzyjające.

Camille

- Wraz z nią budzi się nadzieja, życie. To najweselsza pora roku, kojarzę ją ze szczęściem. - wyjaśniła mu i uśmiechnęła się szeroko, właściwie nieświadoma myśli Matta. Ostrożnie oparła policzek na jego ramieniu i jakoś mu zarzuciła rączki na szyję.
- Wiosną łatwiej mi się cieszyć. - mruknęła cicho, jakby sama do siebie. Właściwie już teraz miała ochotę biegać i skakać, czego nie robiła tylko ze względu na nogę Matta, bo inaczej pewnie nie byłoby jej obok.

Matt

-To bobrze-powiedział z uśmeichem odkłądając myśli na bok. Co miał niby zrobić. Nie w sumie nie zamierzałsię smucić. Po co prawda.? Objał ją ramieniem i pocałował w czoło nieco przeciągle.

Camille

Chwilę później dziewczyna skrzywiła się.
- Hej, zaraz walentynki. Komercyjne różowe serduszka i w ogóle. Amerykański kicz. - mruknęła z niesmakiem i popatrzyła na Matta, ciekawa jego reakcji, no bo przeoczyła to, że może jednak lubił to święto.

Matt

-Tak wiem-westchnaął wywracając oczami. Tego dnia nie trawił z całego serca , a ostatnio to już w ogóle. Jedyny plus był taki,że mógł sobie dorobić. Tak jak to było umówione miał śpiewać w ów czas w klubie. Aj właśnie nie powiedział jej o tym. Może to i lepiej. -Nie lubię tego święta. Wieje fałszem.

Camille

- Raz w roku ludzie udają, że się kochają, na pokaz. - mruknęła i popatrzyła na Matta, nagle stwierdzając, że ma świetny plan. Uśmiechnęła się do niego.
- Jeżeli mnie kochasz, rób to przez cały rok. Walentynek obchodzić nie zamierzam. - stwierdziła. No dobra, właściwie mogłaby dodać, że jeśli bardzo by chciał, to da radę, ale właściwie była ciekawa, co szatyn powie o tym pomyśle.

Matt

W odpowiedzi jedynie pocałował ją w usta nieco przeciągle. Uśmeichnał się pogodnie i spojrzał przed siebie. Modlił się by zima trwała. Kochał ją.
-Mnie to odpowiada-dodał po chwili.

Camille

- Mogą mówić, co chcą, ale szczęście jednak było mi pisane. - uśmiechnęła się szeroko i odwzajemniła pocałunek, delikatnie gładząc policzek chłopaka dłonią. Zastanawiała się, jak żałaby teraz, gdyby po tym spotkaniu w parku nie przyszedł do jej mieszkania. Na samą myśl o tym wzdrygnęła się lekko.

Matt

Uśmeichnał się i położył na śniegu. Podłożył sobie dłonie pod głowę. Niebo bezchmurne jak dni bezsporne. Patrzył nań z rozmarzeniem. A co jeśli tak miało to być.