Barwna łąka.

Gość

Traf chciał, że dostała śnieżką w twarz. Zacisnęła powieki, do których dostał się śnieg.
- Nienawidzę. Śniegu. - oznajmiła z rozdrażnieniem, każde słowo wymawiając jak oddzielne zdanie.

Noah

Zakrył dłonią usta, podbiegł do niej - Wybacz, miało trafic gdzie indziej. - wytłumaczył jej z nadzieją, że nie ucieknie zostawiajac go.

Gość

- Yhm. - skwitowała to krótkim słówkiem i otarła twarz rękawem płaszcza. Usiadła na zimnym śniegu, próbując nie zwracać uwagi na ten chłód.

Noah

Usiadł obok niej, wpatrywał się w dal rozmyślajac nad wszystkim co się dzaiło przez najbliższe tygodnie.

Gość

Tamara spojrzała na Noaha z dobrze skrywanym zainteresowaniem.
- O czym myślisz? - zapytała bruneta. Może nie zamierzał odpowiedzieć - trudno.

Noah

- O wszystkim. Stwierdziłem, że moje życie jest to jedna wielka pomyłka. - westchnął kierując wzrok na dziewczynę.

Gość

- Nie mów tak. - mruknęła i spuściła wzrok na ziemię. Może oznaczało to, że chce zostać sam, albo że to przez nią.
- Może lepiej sobie pójdę? - zapytała ostrożnie.

Noah

Złapał ją delikatnie za rękę - Nie, wolę być z kimś i rozmawiać, niż użalać się nad sobą. - stwierdził z deliktanym uśmiechem do dziewczyny. Nabrał troche śniegu do dłoni.

Gość

- Jeśli tak wolisz. - odparła Tamara i usiadła nieco pewniej. Było dość chłodno, a niedługo miało zacząć się ściemniać - rozwiązaniem było rozejście się albo odwiedzenie któregoś z mieszkań - dziewczyny bądź chłopaka.

Noah

Nagle zapadł zmrok, chłopak błądził przez chwilę wzrokiem po niebie. Wstał pomagajac dziewczynie - Teraz gdzie idziemy? Może do mnie? - zapytał unosząc lekko brew.

Gość

- Jeśli nie będę ci przeszkadzać. Mnie tam pasuje. - odpowiedziała dziewczyna i poprawiła czapkę. Będzie mogła się trochę ogrzać.

Noah

- A więc choć. - mruknął do niej prowadząc ją do swojego domu.

Gość

Tamara posłusznie ruszyła za Noahem. Nie miała pojęcia, gdzie to jest, więc cały czas się go pilnowała, by nie zostać po drodze.

*zt, napiszesz pierwsza?*

Gość

/ Wybaczcie ppp. /

Brunetka pojawiła się ponownie na łące, w swoim płaszczyku i ciemnej czapce. Usiadła gdzieś na śniegu, na brzegu łąki, tuż przy drzewie. Zamknęła oczy. Rozmyślała.

Seth

Przyspacerował w zamyśleniu na łąkę. Nie wiedział zbytnio co ze sobą zrobić. Po głowie chodziło mu wiele myśli. Wyrwał się z zamyślenia i rozejrzał się naokoło. Zauważył jakąś dziewczynę, więc ruszył w Jej kierunku.