Mały park

Elena

Przyszła do parku ze słuchawkami w uszach. Właśnie słuchała swojego ulubionego kawałka Beyonce [ nic innego nie przychodzi mi do głowy xD]. Elena promieniała radością. Dopiero teraz poczuła, że wyjazd do przyjaciółki dobrze jej zrobił. Stała się większą optymistką i nauczyła się nie zwracać uwagi na durnych chłopaków. Rozmyślając tak, zatrzymała się nagle widząc wolną ławkę. Ruszyła w jej kierunku tanecznym krokiem i przysiadła na niej. Następnie przymknęła oczy i wsłuchała się w muzykę.

/Sorry, że tak późno. Ale dopiero teraz się zorientowałam, że wczorajszy post nie doszedł. xd /

Dalia

Dziewczyna spacerowała parkiem, powłócząc smętnie nogami. Nie miała najlepszego humoru, jako że jej facet zniknął w tajemniczych okolicznościach - po raz kolejny, jak zauważyła w myślach. Nuciła coś pod nosem, słuchając muzyki na słuchawkach. W końcu wyłączyła piosenkę i powstrzymała chęć ciśnięcia swojego mp4 daleko w śnieg. Schowała sprzęt do kieszeni i połaziła jeszcze chwilę, aż w końcu opadła na ławkę. Dostrzegła, że nie jest na niej sama. No tak, nie myślała, że w taką pogodę będzie tu ktokolwiek jeszcze.
- Dalia. - mruknęła tylko, patrząc na czubki swoich butów.

Elena

Otworzyła oczy. Zauważając nieznajomą dziewczynę, uśmiechnęła się kątem ust, ściszając muzykę. - Elena. Nie za zimno na spacery? - spytała przyglądając się ciekawie Dalii. Dla Eleny taki mróz w ogóle nie przeszkadzał. Była odporna na zimę, odporna na chłód, odporna na wszystko co jeszcze złego jej się przydarzy. Skrzywiła się lekko na tą myśl, gdyż wolała nie wiedzieć co ją jeszcze spotka w tym życiu. Westchnęła cicho, prawie niedosłyszalnie.

Dalia

Wzruszyła w odpowiedzi ramionami i przeniosła wzrok, spoglądając na nieznajomą dziewczynę. Uśmiechnęła się słabo, ale chyba wyszło naprawdę kulawo. Zastąpiła więc ten grymas neutralnym wyrazem twarzy, co w miarę się sprawdzało. Przez cały czas rozmyślała smętnie, starając się nie załamywać. Szkoda, że w tym przypadku jej sztuka udawania totalnie zawodziła.
- Mnie jest ciepło. - mruknęła lekko zachrypniętym głosem i odchrząknęła, coby się tej chrypki pozbyć. Właściwie nie odczuwała chłodu, jej nastrój skutecznie zabijał jakiekolwiek fizyczne odczucia.

Elena

W odpowiedzi uśmiechnęła się tylko kątem ust. Spojrzała na niebo, zerkając na dziewczynę. Ten wyraz twarzy Dalii, coś jej przypominał. Otworzyła mimowolnie usta, żeby coś powiedzieć. - Niech zgadnę: chłopak, prawda? - palnęła bezmyślnie patrząc na nią. Oczywiście mogła o to nie spytać, ale jej zły nastrój, jakoś ją do tego zmusił.

Dalia

Odruchowo przygarbiła się, jakby chciała obronić przed jakimś atakiem. W porę powstrzymała jednak ten wyraz twarzy, który niechybnie wdarłby się na nią w naturalnym odruchu.
- Zniknął. - mruknęła, wyjaśniając. Tym razem jej mina wyrażała napięcie, coś jakby zdenerowanie, ale i skupienie. Była to tylko maska, udawała skupioną na szarpaniu rękawa płaszcza, by ukryć wszelkie uczucia.
- Ty też masz z nimi problemy. - strzeliła i uniosła wzrok, spoglądając na swoją towarzyszkę.

Elena

- Problemy? No cóż były... jeden z nich zniszczył mi życie, choć i tak już nie miałam kolorowo. Musiałam o tym zapomnieć, bo jaki miałam wybór? - westchnęła cicho i uśmiechnęła się blado. Oswoiła się już nieco z tym przeżyciem, ale dziura w sercu pozostawała na wieki i nie dało się jej załatać.

Dalia

- Moje było dostatecznie rozwalone. Każda najmniejsza rzecz, którą dało się zepsuć, poszła źle. - mruknęła, woląc nawet nie wspominać tamtych czasów. Pobyt w domu dziecka, dwuletnia wędrówka, ucieczki, brak przyjaciół. To wszystko odbijało się echem w jej wspomnieniach, właściwie jej psychika nosiła ślady tamtych wydarzeń, których zamazać się nie dało. Teraz jednak pospiesznie odrzuciła te niemiłe wydarzenia ze swojej myśli.

Elena

- No cóż... widocznie nie wszyscy rodzą się szczęściarzami - mruknęła, na chwilę myślami powracając do sytuacji na peronie. Pamiętała, że Matt się całował z jakąś dziewczyną, jednak nie widziała jak to dokładnie wyglądało, gdyż wtedy głowę miała zaprzątniętą innymi myślami. Jakoś zaciekawiło ją teraz, ile to mogło trwać? Może od jej spłat długów? A może później? Nie zastanawiała się jednak nad tym długo, ponieważ każde głębsze rozważania nad Matt'em sprawiało, że coś się w niej gotowało. Tylko co to mogło być? Zazdrość? Wątpiła w to. A może jednak? Potrząsnęła głową, żeby jak najszybciej oddalić się od tych myśli. Spojrzała na Dalię.

Dalia

Dziewczyna spojrzała na Elenę i dostrzegła jakieś niezidentyfikowane, ale na pewno nie wesołe uczucie na jej twarzy. Pewnie też dużo w życiu przeszła.
- Co z tego, że jestem zaręczona, skoro nie widziałam go od bardzo dawna? - rzuciła w przestrzeń, krzywiąc się lekko. No tak, dopiero teraz przyszło jej do głowy, że mały pierścionek na jej palcu to chyba jedyna pamiątka po jedynym człowieku, którego pokochała.

Elena

Spojrzała na dziewczynę ze współczuciem. - Rozumiem doskonale ten ból. Ale najgorsze jest to, że nigdy nie wiadomo o co facetom chodzi. Czemu znikają, czemu się obrażają. Jedna totalna niewiadoma - podsumowała wlepiając wzrok w pobliskie drzewo. Westchnęła głucho.

Dalia

Skinęła w milczeniu głową i popatrzyła w bezchmurne niebo.
- A najgorsze jest to, że przede mną znalazł tu parę fajnych dziewczyn. Jedną poznałam i wydaje mi się, że między nimi ciągle coś jest. No, a gdy jest najbardziej potrzebny, gdy dzieje się coś ważnego, po prostu znika. - wymamrotała ponuro i spojrzała na Elenę, dochodząc do wniosku, że nie powinna jej chyba tak zanudzać.
- Może nie będę ci tym zawracać głowy. Opowiedz lepiej, czym się interesujesz. - zabrzmiało to tak sztucznie, że nawet się uśmiechnęła; to i tak dużo, chociaż w innym wypadku pewnie parsknęłaby wesołym śmiechem.

Elena

"Parę fajnych dziewczyn" powtórzyła w myślach słowa dziewczyny, znów na chwilę powracając do sytuacji na peronie. Zerknęła po chwili na dziewczynę. - Wcale nie przynudzasz. Poza tym robię artykuł pt: "Złamane serca" więc każde słowo mi się przyda - zażartowała i uśmiechnęła się nikle. - A czym się interesuję? Gram na gitarze, tańczę, trochę śpiewam... nic oryginalnego - odparła wzruszając ramionami. - A Ty?

Dalia

- Śpiewam. - odpowiedziała lakonicznie i uśmiechnęła się nieco szerzej. Przypomniała sobie przy okazji, że dawno tego nie robiła i przydałoby się zmenić sprawę. Obiecała sobie w duchu, że nad tym pomyśli, i zwróciła wzrok na Elenę, teraz już nie aż tak źle nastawiona do wszystkiego. Po przypomnieniu sobie swojej pasji jakby wstąpiła w nią jakaś pozytywna energia, czy coś w tym stylu.

Elena

Uśmiechnęła się nieco szerzej. - Hmm.... to miło jest mieć pokrewną duszę - odparła zakładając nogę na nogę. Nagle z niewiadomych powodów olśniło ją, że jutro są walentynki. Myśl, że będzie musiała spędzić je sam na sam z jakąś słabą komedią romantyczną nie zrobiło na niej wrażenia. Westchnęła cicho. Siedziała jeszcze chwilę w ciszy, gdy nagle do głowy wpadł jej pewien ciekawy pomysł. Spojrzała na dziewczynę. - Masz jakieś plany na Walentynki? - spytała z tajemniczym uśmiechem.