Mały park

Pixie

-Biedny.?Bezbrony.?-spytała z cwanym usmiechem.-Kto tu kogo zaatakował pierwszy co.?Ja się prędzej rozchoruje.

Camille

Zza rozłożystych krzaków wyłoniła się niebieskooka twarz dziewczyny okolona jasnymi włosami. Zaraz za nią pojawiły się jej tułów i długie nogi. Szła, uśmiechając się z zadowoleniem. Dopiero co się wprowadziła, a już jej się tu podobało. Trafiła do ładnego miasta. To dobrze.

Matt

Spacerował po parku nieco pocieszony lżejszą pogodą. Dłonie wciśnięte w czarny płaszcz i nieodłaczny aparat u boku opakowany jedynie w pokrowiec termiczny nie były pozytywnym widokiem jeśli chodziło o niego. Szatyn rozglądał się z westchnieniem na twarzy. Jego niebieskie oczy rejestrowały każy najdrobniejszy szczegół. W końcu przełamał się. Żałoba nie zabraniała robienia zdjęć.

Camille

Camille popatrzyła uważnie na przybyłego chłopaka i uśmiechnęła się kącikiem ust. Nadarzała się okazja, by kogoś poznać. Całkiem fajnie. Podeszła do niego, rada, że nie zdążyła usiąść.
- hej. - powitała obcego. Postanowiła, że nieuprzejmością jest nie przedstawić się, przecież tego oczekuje się od dobrze ułożonych dziewczyn, czyż nie?
- jestem Camille. - oznajmiła.

Matt

-Miło mi -odpowiedział i spojrzał na niższą od siebie blondynkę. -Jestem Matt-przedstawił się z lekkim usmiechem ukazując swoje małe dołeczki. Dziewczyna wydawała mu się młodsza,ale i zarazem bardzo sympatyczna. Miała niesamowicie anielską urodę co nie pozwalało mu na obawy.

Camille

Camille na chwilę zawahała się. Tak wyszło, że jej były miał takie samo imię i z niewiadomych powodów przypominał jej tego chłopaka. Sama nie była pewna, czy w ogóle zerwali, nadal coś tam do niego czuła. Nie może jednak sądzić po imieniu.
- miło poznać. - stwierdziła tylko.

Matt

-Nowa.?-spytał widząc niezbyt wpierającą rozmowę reakcję dziewczyny. Nie chciał jej zniechęcać do siebie, nie życie w końcu musiało mu się ułożyć.

Camille

- uhm. - mruknęła potakująco i popatrzyła uważnie na nowo poznanego. Krótki moment, podczas którego miała ochotę pożegnać się i odejść, minął. Nie, nie będzie taka. Może nawiąże ciekawą znajomość, kto tam wie.
- czym się interesujesz? - zapytała tak tradycyjnie, że aż nieco nudno. No cóż.

Matt

-Fotorafuję, maluję na płótnie , gram na gitarze i w kosza-powiedział z lekkim usmiechem.Nie było to coś wybitnego, zresztą on sam uważał,że to przeciętne umiejętności.-A Ty .?-spytał oklepaną formułką.

Camille

Camille uśmiechnęła się z zadowoleniem. Wyglądało na to, że chłopak jest artystą. To trochę tak jak ona. Nieczęsto spotyka się takich facetów.
- malarstwo, gra na pianinie, pisanie wierszy. - odrzekła spokojnie. Właściwie łatwo można się było domyślić, że była dość wrażliwą osobą i miała wiele wyobraźni. Czasami niektóre rzeczy stanowczo za łatwo przewidzieć.
- jesteś tu od dawna? - zapytała tym razem o coś, czego była niemalże pewna.

Matt

-Od dawien dawna-odpowiedział wręcz poetycko przystając by zrobić zdjęcie biegnącej po gałeżi wiewiórce , której ogniste futerko wybijało się wśród bieli.
Gdzy skończył podszedł do dziewczyny ustawiając odpowiednią opcję w aparacie.
Dobrze było wiedzieć,że artystów nie brakuje.

Camille

- ja z kolei dopiero co przybyłam. - odrzekła, choć nie usłyszała pytania. Dobra, musiała przyznać, że chłopak był ciekawą postacią, ale póki co rozmowa się nie kleiła. Bywa i tak, cóż. Może uda jej się to zmienić.
- masz zły humor? - zapytała nieco domyślnie; tak jej się wydawało. Może i nie miała racji, nie zaszkodzi zapytać. Jeżeli ma przeszkadzać, lepiej tak zrobić.

Matt

-NIe , czemu.?-spytał i nagle zrozumiał. Był nieco przybity, ale nie zły-Wybacz jestem nieco zamyślony, miałem ostatnio ciezkie dni-przyznał przed blondynka. Cechował się szczerością i ufnością , która mogła go zgubić, ale nie przejmował się.

Camille

- pewnie chciałbyś zostać sam, wybacz mi. - stwierdziła przepraszająco i uśmiechnęła się lekko. Na jej policzkach ukazały się delikatne rumieńce, które przeważnie nieco krępowały dziewczynę. Skrzywiła się niezauważalnie. Wyjęła z kieszeni dżinsów pomiętą kartkę i mały ołówek, po czym wykaligrafowała na nim kilka wyrazów i jakieś cyfry. Choć pisała szybko, pismo było czytelne, proste i ładne.
- jakbyś chciał się ze mną spotkać, adres i telefon. - wyjaśniła w chwili, gdy wciskała Mattowi zwitek papieru. Przelotnie musnęła ustami jego policzek na pożegnanie i wyszła dość szybkim krokiem, spiesząc do domu.

Matt

Stanął nieco zszokowany. Czy on zawsze trafiał na dziewczyny które były inne.? Wywrócił teatralnie oczami. Nawet nie dała mu dojśc do słowa i ten buziak w policzek. O co tak właściwie chodziło kobietom tego chyba nigdy nie będzie mu dane zrozumieć. Spojrzał na karteczkę i przeczytawszy dwa razy jej zawartośc wsunał ją do kieszeni. POstanowił dalej iśc parkiem bo nie pozostało mu nic innego w tej całej sytuacji.