Ławeczka

Mike

I...? - zapytał. No chyba nie naćpana - ponownie zapytał. Nie w to nie wierzył. Złapał ją za brodę i spojrzał jej w oczy.

Annie

-Nie. tzn nie wiem. Mira twierdzi,że widziała jak Donathan coś mi dosypywał do piwa i do drinków, nawet do zwykłej coli.-powiedziała uciekając wzrokiem na boki.Nie chicała by spojrzał na nią z obrzydzeniem z jakim ona patrzyła na siebie.

Mike

Przytulił ją. Wiesz gdzie on mieszka - zapytał. Widać, że był słaby, a bez kumpli będzie jeszcze słabszy. Uśmiechnął się.

Annie

-Nie mam pojęcia -przyznała.Oni bywali całe noce w klubach więc pewnie tam by go najszybciej spotkali , albo nocą w parku. Nagle ja oświeciło.-Mike co Ty kombinujesz.?-spytała przerażona.

Mike

Nie nic nic - powiedział z uśmeichem. Tak tylko chciałem wiedzieć - dodał. Chodźmy do odmu - powiedział i ruszył w jego kierunku.

Annie

Chwyciła go za rękę i pozwoliła sobie zamyślić się. Wiedziała,że ją porowadzi więc nie miała podstaw do obaw.

nmit.

Matt

Jak powiedział dziewczynie resztę dnia od wyjścia z jej domu siedział w parku. Przechadzał się co jakiś czas gdy odczuwał zimno i siadał ponownie na ławce. Czekał , czekał, czekał... Czekanie sprawia,ż egorzknieje cała słodycz w nas - Coma.

Elena

Przyszła, więc do parku, tak jak byli umówieni. Rozejrzała się dokoła, jednak chłopaka nigdzie nie spostrzegła. Wygrzebała z kieszeni płaszcza telefon i spojrzała na godzinę. No cóż, do północy było jeszcze daleko. Wsunęła komórkę z powrotem do kieszeni i ponownie się rozejrzała, tym razem dokładniej. W końcu zauważyła Matt'a siedzącego na ławce. Podeszła do niego pospiesznie, a gdy już znalazła się obok niego, powiedziała od razu, bez żadnego przedłużania. - A więc moje zdanie jest takie: zapominamy o całej tej sytuacji, co dla mnie jest bardzo trudne. I jest jeszcze następny warunek - nie wracamy do siebie, ponieważ po dłuższym przemyśleniu doszłam do wniosku, że to będzie lepsze dla nas obojga. I postanowiłam, że... - przełknęła głośno ślinę. - ... zaczniemy wszystko od samego początku. Od rozpoczęcia naszej znajomości - zakończyła i spojrzała wyczekująco na chłopaka. Była ciekawa jak zareaguje na jej pomysł.

Matt

Gdy ją zobaczył wstał. Warunek był ciężki, znów musiał się hamowac przed wszystkim co go otaczało , a to nie było łatwe.Uśmiechnął się jednak mimowolnie i wyciągnął dłoń do dziewczyny. Potraktował ją na serio i miał nadzieję,że ona jego też.
-Cześć. Jestem Matt-przedstawił się jak na początku ich znajomości.

Elena

- Wiesz... niezupełnie mi o to chodziło - odparła i mimo woli zachichotała. Z pewnością dziwnie to musiało wyglądać: ciemna noc, jakiś chłopak przedstawia się dziewczynie, a ona się śmieje xd. Po chwili jednak spoważniała, nie chcąc zdenerwować chłopaka. - Po prostu... znamy swoje imiona, historie, ale zaczynam wszystko od nowa. Rozumiesz? - uśmiechnęła się kątem ust. Nie mogła uwierzyć, że po tak długim czasie udało jej się uśmiechnąć, a nawet zaśmiać.

Matt

-Rozumiem, ale mie moge się powstrzymać-powiedział i uśmiechnał się. -Trudno mi powstrzymać niektóre rzeczy , to wręcz niewykonalne. Nie chcę niczego Ci psuć, ale ta świadomość,że możesz mieć innego mnie przytłacza.-dodał po chwili. Westchnał i ugryzł się w język-Dasz się zaprosić na spacer.?

Elena

/ Sorry że tak długo, ale komp mi się ścina strasznie ;/ /

Wzruszyła ramionami. - Czemu nie - odparła po chwili i ruszyła z chłopakiem wzdłuż drogi. Szła obok niego spokojnie, nic nie mówiąc, jednak z lekkim uśmiechem. Zerkała co jakiś czas na Matt'a.

Matt

Szedł obok niej nic nie mówiąc. Lecz w końcu przełamał cieszę-Wiesz noce są fajne, zwsze można znaleść w nich coś co Cię wesprze nie uwazasz.?

Elena

- Może. Ale najlepsza jest ta cisza, która pozwala na spokojnie rozmyślania - odparła idąc ciągle przed siebie. Spojrzała po chwili na niebo. Było bezchmurne i gwiaździste. Uśmiechnęła się do siebie.

Matt

-Cisza jest dobra do czasu-odparł po chwili zasanowienia. Nigdy nie przypuszczał,że będą prowadzili tak dziwną rozmowę. Zawinił? Pewnie tak, czuł się nieco winny temu wszystkiemu, ale był bezradny. No bo co pod koła się rzuci.?