Seven Street's

Paul

-Z dwojga złego jak nie była Zacha to ja gotowałem.-powiedział sięgając jeszcze przyprawy-Owszem umiem

Gość

Uśmiechnęła się. - Czyli byłeś kucharzem rezerwowym? - postawiła też patelnię na kuchenkę. Nalała oleju. Paul podał jej makaron bo woda się już gotowała.

Paul

-Można to tak określić.Babcia gotowała od święta, bo tak to wiecznie na jakiś kongresach razem z dziadkiem przesiadywała. Ojciec praktycznie non stop za granicą w końcu ambasador, a Matka w muzeum więc ją wyręczaliśmy. Taka rodzina w rozjazdach.-powiedział do dziewczyny szykując mięso na patelnie. Szło mu to sprawnie i szybko. Poczuł,że nieco się otworzył.

Gość

No to większość czasu spędzałeś z braćmi... No więc bardzo dobrze ich znasz. Ja mam... albo raczej miałam ich czterech ale nie wiem gdzie są teraz - powiedziała obojętnym tonem. Zauważyła, że może rozmawiać z nim o wszystkim.

Paul

-Zawsze możes ich odszukać-powiedział mieszając składniki. Robił to machinalnie tyle lat już gotował.-Wydawałaby się, że dobrze ich znam. No cóż Zach studiuje więc często go nie widywałem, Damon to prawdziwy diabeł nigdy nie wiesz gdzie i z czym go spotkasz. Każdy z nas miał swoja właśną opiekiunkę.Tak na prawdę też żyjemy w rozjazdach.

Gość

Pewnie... mogła bym ich odszukać gdybym pamiętała jak wyglądają albo chociaż jak mają na imię. Tak na prawdę to ostatnio widziałam ich w wieku 14 lat. Teraz na pewno są całkiem inni. - do mięsa dodała sos bolognese. W całej kuchni było czuć piękny zapach sosu.

Paul

-Wiesz zawsze jedyne co jest pewne to to , że nie zmienili nazwiska-powiedział nadal przygotowując wspólnie z nią posiłek.-Mógłbym Ci pomóc, potrzebowałbym tylko trochę danych-dodał po chwili odcedzając spagetti.

Gość

Wiesz... to by było chyba bez sensu. Ale nie mam potrzeby, żeby ich znaleźć. Po tylu latach...- przerwała bo spagetti było gotowe. Zaczęla nakładać makaron. Tyle wystarczy - zapytała Paula.

Paul

-Tak -powiedział. Wyciągnął sztućce. A gdy skończyła nakładać zaniósł porcję do stołu tego wysokiego kuchennego.

Gość

Nałożyła też sobie i usiadła na przeciwko Paula. Wzieła na widelec makaron. - Miam - takie spagetti uwielbiała.

Paul

-Smacznego-powiedział i równiez spróbował. Było bardzo dobre. Nagle zadzwonił telefon.-Wybacz-powiedział i wstał od stołu by odebrać."Tak Zach.Dojechałam.Wszystko w porządku.Tak już noszę. Nie wiem co z nim.Owszem.Nie, a czemu. Dobrze, będę pamiętał.Jasne.No to do usłyszenia." Wrócił na miejsce.-Zach dzwonił.

Gość

Jaki troskliwy brat Wink

- uśmiechnęła się i wzięła kolejną porcję do buzi. - A czym tak wgl się zajmują ci Twoi bracia?

Paul

-Zach studiuje na uniwerku stałym.W okolicach Fallen Hils, a Damon kończy liceum historyczne. Liczymy razem z bratem, że rzeczywiście je skończy.-powiedział nabierając makaron na widelec.

Gość

A co? Kiepsko się uczy, czy jak? - chyba tak. Sama nie wiedziała po co tak pyta o tych braci. Ona wgl jest jakaś dziwna.

Paul

-Nie rzecz w tym, że jest przyzwoicie zdolny. Tylko taki z niego drażliwy charakter. Wdaje się w bójki niepotrzebnie, mściwa bestia-powiedział grzebiąc w talerzu. Nie raz nadstawiał karku za Damona.