Mieszkanko Cam.

Camille

- Zawsze można to zmienić. Po prostu daj spokój, bo ze mną nie wygrasz. - wzruszyła barkami. Niepotrzebnie się spierali, przecież i tak tego nie zrobi.

Mike

- Gdybym ja mógł o tym decydować. - mruknął pod nosem. To by już tego bachora nie było - dodał sobie w myślach.
- Mogę już z pokoju wyjśc? - zapytał. Miał ochotę już wyjśc z łóżka i wreszcie wrócic do swojego domu.

Camille

- Jasne. - ocknęła się i gwałtownie wstała. Założyła satynowy szlafrok i wyjęła klucz z wnętrza szafy, przed spaniem schowała go gdzieś między ciuchami.
- Jesteś wolny. - zaśmiała się, z rozmachem otwierając drzwi. Za chwilę jednak przypomniała sobie o czymś. Przecież nie wypada odesłać go do domu bez posiłku.
- Może zjemy śniadanie i wtedy cię wypuszczę? - zaproponowała.

Mike

- A mogę wyjść bez śniadania? - zapytał. Tyle już spędził u niej czasu więc ma ochotę ulotnić się jak najszybciej.

Camille

Wzruszyła barkami.
- Jeżeli tylko masz ochotę, możesz. Odezwę się. - obiecała, uśmiechając się do niego szeroko. Miała bardzo dobry humor, właściwie chyba bez powodu. Ot tak.
- To do zobaczenia. - w tym momencie pocałowała bruneta w policzek.

Mike

- Mam nadzieje - powiedział i również musnął ją delikatnie w policzek po czym ulotnił się z jej domu.

Camille

Jej dobry nastrój utrzymywał się jeszcze i pewnie miał pozostać widoczny przynajmniej przez jakiś czas. Zjadła śniadanie, wzięła prysznic i wykąpała się, a potem postanowiła przejść się na spacer.

Camille

***

Dziewczyna wracała właśnie do domu. Weszła do środka, wzięła szybki prysznic i zrobiła sobie jakieś danie błyskawiczne, żeby zdążyć na badanie. Zbiegała już po schodach - i nie zauważyła nawet, kiedy się poślizgnęła. Stoczyła się po nich. Pierwsza myśl - to mogło zaszkodzić dziecku. Zaklęła i czym prędzej się podniosła. Teraz już nie tylko kontrola była jej poprzednia - musiała odwiedzić szpital, żeby dowiedzieć się, co dokładnie się stało i czy jest wszystko w porządku.

Camille

***

Przyszła, jak prawie zawsze nie była sama. Weszła do środka, zdjęła buty i zastanowiła się.
- Najpierw kolacja. - poinformowała. Wiedziała dobrze, że i tak zrobi coś, by stanęło na tym, co sama zdecydowała.

Mike

- Dobrze, ale po kolacji masz 10 minut - powiedział również zdejmując buty. Ruszył w kierunku salonu. Kiedy się tam znalazł usiadł na kanapie.

Camille

Dziesięć minut to pełno czasu, dlatego była pozytywnie nastawiona co do swoich możliwości. Poszła do kuchni i tym razem zrobiła jakieś dobre pieczywo.
- Dzisiaj trochę skromniej, nie zrobiłam zakupów. - wytłumaczyła się, donosząc dwie herbaty.

Mike

- może być - powiedział. W końcu nie przychodził do niej by ta mu gotowała czy cos. Żeby zjeść porządną kolacje może sobie iśc do restauracji czy coś w tym stylu.

Camille

- Smacznego. - uśmiechnęła się ledwo zauważalnie i zabrała za jedzenie. O dziwo, poszło jej to błyskawicznie. Pewnie dlatego, że porcja dziewczyny była mała.

Mike

Chłopak też błyskawicznie zjadł swoją porcje.
- A więc masz 10 minut, i ani minuty dłużej - powiedział uśmiechając się. Zastanawiał się co ona wymyśli tym razem.

Camille

- Spokojnie, posprzątam. - odpowiedziała i wyszła do kuchni. Wszystko pozmywała, poukładała i dopiero później wróciła. Bez słowa zaciągnęła chłopaka do sypialni i zamknęła drzwi na klucz. Schowała go do tylnej kieszeni dżinsów, dla bezpieczeństwa jednak nie wysunęła dłoni z kieszeni.
- Teraz nie muszę cię przekonywać, chyba że tego chcesz. - zauważyła przytomnie.