Mieszkanko Cam.

Camille

- To dobrze. - skwitowała krótko i zaraz po tym, jak Mike skończył jeść, udała się do kuchni z naczyniami do umycia. Zrobiła od razu porządek w owym pomieszczeniu, aż w końcu wróciła. Usiadła na kanapie i popatrzyła na promyk światła wokół jednej z dość licznych świec.

Mike

chłopak wstał z krzesła i usiadł obok niej. I co teraz niby będą robili? Siedzieli 5tak w ciszy czy może o czymś porozmawiają. Chociaż on nie miał w ogóle pomysłu na rozmowę.

Camille

Obróciła twarz w jego stronę.
- Musisz być wariatem, skoro wytrzymujesz ze mną tak długo. - orzekła z towarzyszącym temu stwierdzeniu cichym śmiechem. Właściwie obydwoje byli nienormalni, zresztą jak każdy.

Mike

Zgadzam się☻ z tobą - powiedział szczerząc zęby w usmeichu.
- Ale ty też musisz byc jakaś nienormalna, że w ogóle rozmawiasz ze mną mimo tego ile razy cie skrzywdziłem - dodał.

Camille

- Nie zaczynaj. - ostrzegła go z głośnym śmiechem. Z niewiadomych powodów jej dobry humor znów powrócił, mimo że była jednocześnie senna.
- To gdzie kto śpi? - przypomniała sobie nagle, patrząc nieco przytomniej wokół.

Mike

Ty w łóżku,m a ja na kanapie - powiedział. On nie był jakoś specjalnie senny, ale skoro dziewczyna miała ochotę na sen nie będzie jej przetrzymywał.

Camille

- Może i bym się zgodziła, gdyby nie to, że jesteś moim gościem. I po kolacji przy świecach należy ci się coś więcej niż kanapa. - oznajmiła po dłuższej chwili, jakby się zastanawiała.
- Co oznacza, że to ja zajmę kanapę i lepiej się nie spieraj. - uśmiechnęła się niewinnie.

Mike

- Ale to nie ja jestem w ciąży i dlatego będę spał na kanapie - powiedział.
- Przyzwyczaiłem się - dodał. Przeważnie spał na kanapie, bo tyłka nie chciał ruszac żeby pójśc do swojego pokoju.

Camille

- Nie dość, że masz jeszcze ślad, to znowu chcesz w twarz? No co ty, szkoda takiej ładnej skóry. - odpowiedziała z udawanym smutkiem, jednocześnie przypatrując się policzkowi Mike'a.
- Wiesz, przepraszam za tamtą reakcję. Ale teraz mnie nie denerwuj. - rozkazała, kryjąc rozbawienie.

Mike

- Śpisz na łóżku i koniec. - powiedział rozbawionym tonem. Próbował udawac poważnego, ale jakos średnio mu to wychodziło.
- Mogę narazic swoją twarz, ale ty i tak śpisz na łóżku. - dodał, nadal starając się byc poważnym.

Camille

- Czym przekonam cię, że będzie inaczej? - roześmiała się tylko. Dobrze wiedziała, że może się uprzeć, żeby wszystko poszło po jej myśli.
- Albo śpisz na łóżku, a ja na kanapie, albo... Albo oboje śpimy na łóżku. Mam drugą kołdrę i dwie poduszki, a ja nie zamierzam zostawić cię w salonie. Masz wybór. - oznajmiła w końcu.

Mike

- Wybieram trzecią opcje, a mianowicie spie na kanapie, a ty w łóżku - powiedział. Decyzji nie zmieni i koniec.

Camille

- Niestety, takowej nie ma. - oznajmiła pseudorozczarowanym tonem i wyszła na chwilę, żeby przynieść sobie pościel. Położyła się na kanapie - tak, że jej głowa znalazła się na kolanach chłopaka.
- W sypialni wszystko jest przygotowane do snu, dasz sobie radę. - oznajmiła, zapominając w ogóle, że nie pogasiła świeczek.

Mike

- Dobrze w takim razie dobranoc - powiedział. Bedzie tu siedział póki nie uśnie, a potem przeniesie ją do sypialni. Zawsze stawia na swoim.

Camille

O nie, nie zamierzała dać się nabrać. Wstała, chwyciła pościel i wzięła Mike'a za rękę, ciągnąc go do sypialni. Na miejscu zamknęła drzwi na klucz i z triumfalnym uśmiechem zamknęła dłoń z małym przedmiotem.
- No, to dobrej nocy. - powtórzyła wesoło i położyła się na połowie łóżka, przedtem ładnie je ścieląc.