Mieszkanko Cam.

Matt

-Dziękuję-powiedział czysto i ciepło. Chciał utopić sie w tej wszechobecnej ciszy. Miał nieco dość napięć. W uszach nadal rozbrzmieał jej głos, ciepły i delikatny jak ona sama. Zaczął ją głaskać dłonią po ramieniu.

Camille

Blondynka zaś nie zamierzała tej ciszy przerywać, więc tylko rozmyślała, a może raczej marzyła, wciąż z zamkniętymi oczami. Ostatnio zrobiła się dość zamyślona. Może to i dobrze, miała czas na zastanowienie się nad wszystkim po kolei i każdą rzeczą z osobna. Objęła Matta dłońmi i usadowiła się na jego kolanach.

Matt

Objął ją w tali silnymi ramionami i usmiechnął się pod nosem. Oddychał równo i spokojnie nie chcą przerywać tej chwili.

Camille

Cam. uśmiechnęła się sama do siebie i otworzyła oczy. Spojrzała na Matta, ciekawa wielu rzeczy. Miała do niego tyle pytań - a teraz nie mogła wymyślić nic dostatecznie dobrego.
- o czym myślisz? - zapytała półszeptem, patrząc mu w oczy. Jedno z nurtujących ją zagadnień, myśli innych ludzi. Niestety, nie potrafiła w nie wniknąć. Czasem by się to przydało.

Matt

-O swoim życiu , ale właściwie to tak jakbym nie myślał o niczym. Po prostu dobrze mi z Tobą tak.-przyznał omiotając wzrokiem pomieszczenie w któreym sziedzieli. Przytulił ją mocniej. Nie potrzebował nic więcej.

Camille

Dziewczyna nic nie odpowiedziała. Może i powiedziałaby, że przy nim jej problemy znikają, ale nie zamierzała, bo właściwie nie było to do końca prawdą. Kłamstwa jej niepotrzebne. Wystarczająco dużo w życiu oszukiwała - innych i siebie.
- mam do ciebie prośbę. potrafisz mi wytłumaczyć, jak to jest z twojej strony? co czujesz, gdy jestem obok, dlaczego zachowujesz się właśnie w ten sposób, co sobie myślisz? proszę. - popatrzyła Mattowi w oczy. Nie potrafiła się powstrzymać przed zadaniem tego nieco dziecinnego pytania.

Matt

-Spróbuję -powiedział przymykając oczy.-Jest mi z Tobą dobrze, bardzo dobrze. Czuję się ajk kiedyś, jak jeszcze żyła babcia. A gdy jesteś obok znikają wszystkie problemy. Znika wszystko wkoło. Myślę sobie że to jest piękne, ale wszystko co piękne szybko się końćzy niestety.-przyznałz niesmakiem. -Nie umiem Ci tego wytłumaczyć. Wybacz mi.

Camille

Dziewczyna poczuła się nieco zawiedziona. To brzmiało tak łatwo, tak to i sobie mogła wytłumaczyć. Poza tym oznaczało to raczej, że nie chciał nic ponad przyjaźń, tylko po jakiego grzyba wcześniej dawał jej jakąkolwiek nadzieję? Zmarszczyła brwi.
- czekaj, mam coś do załatwienia. niedługo wracam. - mruknęła po chwili i wstała. Dwie minuty później trzasnęły drzwi, za którymi zniknęła. Oczywiście na wszelki wypadek Matt został bez klucza, a drzwi zamknęła na oba zamki od zewnątrz, żeby nie przyszło mu na myśl wyjść (XD).

Matt

Zostałsam nieco zszokowany. Powiedziałprawdę. Co z tego ,że w jakimś sensie ją kochał. Nie umiał tego powiedzieć. Usiadł przy pianinie i chwilę się zastanawiając zaczął grać . Na początku szło mu mozolnie,ale w kończu zaczęło brzmieć to doskonale jak na niego.

Camille

Cam. przyszła do mieszkania i trzasnęła na powitanie drzwiami. Zamknęła ja na zamek, po chwili słuchać było tylko odgłos upadających rzeczy - rzuciłą buty o podłogę. Usiadła w salonie i podkuliła nogi, nieczuła na wszelkie odgłosy z zewnątrz. Objęła je rękami i ukryła twarz między kolanami a klatką piersiową, oddychając niespokojnie.

Matt

Nie odsszedł od pianina . Grał nadal uspokajając się. Chyba przeczuwał burzę. Skończył grać ich wspólny utwór i czekał w ciszy.

Camille

Gniew Cam. przybierał na sile. Siedziała tak, zaciskając szczęki. Powstrzymywała się przed wybuchem i wygarnięciem Mattowi tego wszystkiego. A najgorsze było to, że mimo strasznej wściekłości jej uczucia nie uległy zmianie.
- podły kłamca. - warknęła na tyle głośno, by usłyszał; na razie dość dobrze panowała nad sobą, choć istniały małe szanse, by miała się uspokoić.

Matt

Usłyszał. Wstał od pianina i ruszył do salonu. Zatrzymał się w progu opierając się o futrynę.-Uprzedzałem..-powiedział cicho. POdszedł do niej i lucnał przed nią gotowy na wszystko.

Camille

- o czym? kłamałeś. żyłeś, licząc, że to się nie wyda. zapewniałeś każdą o wyjątkowości. ile jeszcze dziewczyn masz na boku? - warknęła wściekle i poczuła chęć uderzenia chłopaka, którą jednak opanowała. Niech cierpi psychicznie, a zamierzała jeszcze wiele mu wygarnąć. Całe szczęście, że zamknęła drzwi, bo znowu by wyszedł albo coś.
- tchórz. cholerny drań. świnia. idiota. ilu dziewczynom wmawiałeś, że coś znaczą w twoim życiu? - wyrzucała to z siebie po kolei, lecz nie próbowała być spokojna; teraz już krzyczała, i to głośno.

Matt

-Dwóm-odparł szczerze. -I obie słyszały prawdę-dodał siadając przed nia. -Prosze wygarnij co tylko masz ochotę-powiedział czekając na dalsze jej krzyki nie odsunał się od niej. nie wręcz się przybliżył.