Mieszkanie Tamary

Gość

Tamara przez cały czas słuchała wykładu Huntera i obserwowała to, co robił.
- Rzuć dokładną nazwę, znajdzie się. - uśmiechnęła się pogodnie. Była wielbicielką herbat i miała praktycznie każdą odmianę, wliczywszy różne owocowe smaki. Taka kolekcja szczególnie przydawała jej się na zimne zimowe wieczory, które od zawsze lubiła spędzać przy oknie. Ten wieczór jednak stanowił wyjątek - i z tego, co pamiętała, był to, jak do tej pory, najmilszy z tych chłodnych wieczorów. W towarzystwie chłopaka czuła się tak swobodnie, jakby nie była tą samą skrytą dziewczyną, choć na zewnątrz ciężko było to zauważyć - jeśli ktoś nie był dobrym obserwatorem.

Hunter

- Earl Grey'em możesz rzucić.- Powiedział, bo owocowych nie miłował. Nie przestawał się uśmiechać nawet na moment. Cóż, u niego to był tak trochę stan permanentny, co nie zmieniało faktu, że miał wrażenie, iż dziewczyna się przed nim chociaż trochę otworzyła. To stwarzało nadzieję na przyjaźń, a może nawet na coś więcej. Tego nie był w stanie przewidzieć. Delikatnie wyjął Tamarze z rąk gitarę, no bo chyba nie zamierza iść z nią do kuchni, nie? xd

Gość

Dziewczyna skinęła głową. Wstała i czym prędzej poszła do kuchni. Rozejrzała się, próbując sobie przypomnieć, gdzie chowa herbatę. Skończyło się na kilkuminutowym przeszukiwaniu zawartości szafek. Dopadła w końcu herbatę i wyjęła Earl Grey'a, za którym z kolei ona nie za bardzo przepadała. Teraz wynalazła z szafki jakiś kubek i wrzuciła torebkę herbaty. Sobie nasypała pół łyżeczki jabłkowo-cynamonowej. Wstawiła wodę. W oczekiwaniu na nią zaś bębniła palcami o blat szafki, gapiąc się przez okno.

Hunter

A skoro on już trzymał tą gitarkę, to grzechem by było siedzenie z nią grzecznie i nic nie robienie. Zaczął więc sobie cicho brzdąkać [cóż, taki styl grania nazywa się 'palcówka'. brzmi dwuznacznie, wiem, ale głównie chodzi o to, że zamiast całym łapskiem brutalnie trzepać po strunach, to się je lekko trąca palcami. takie tłumaczenie na chłopski rozum.] jakąś ładną melodyjkę. Jak mu się już znudziło samo brzdąkanie, zaczął też nucić pod nosem, aczkolwiek to robił jeszcze ciszej, niż grał, bo na wstawianie dziewczynie nowych okien nie miał kasy, a zapewne by musiał. Tak przynajmniej uważał.

Gość

W końcu zobaczyła kątem oka kłęby pary wydobywające się z czajnika. Zalała wrzątkiem obie herbaty i odstawiła naczynie. Ostrożnie chwyciła dwa kubki i zaniosła je do pokoju, w którym gościła Huntera. Odstawiła herbatę na stolik i pognała po cukier. Po chwili i cukierniczka znalazła swoje miejsce na stole. Oparła dwie łyżeczki na kubkach i usiadła obok chłopaka.
- Słyszałam, jak nuciłeś i grałeś. Masz ładny głos. - oznajmiła Tamara, uśmiechając się lekko do bruneta. - No, ale teraz przerwa na herbatę.
Chwyciła swoją szklankę w ręce i upiła mały łyk, lecz poczuła, że napój jest jeszcze za gorący. Odstawiła naczynie na bok. Przekrzywiła głowę, by spojrzeć kompanowi w oczy.

Hunter

Spróbował się nie zaśmiać. Wyszło cienko, więc tylko lekko parsknął, odkładając gitarę.
- Osobiście wolę słuchać, jak ktoś śpiewa.- Stwierdził, biorąc do ręki kubek i dmuchając na herbatę.- Nie posiadam aspiracji w kierunku śpiewu.- Dodał, w duchu ciągle się zaśmiewając, jakby komplement dziewczyny dotyczący jego głodu był według niego naprawdę udanym dowcipem. Upił łyk herbaty, perfekcyjnie parząc sobie język i połykając go z czystego szacunku do dywanu brunetki. Wciągnął kilka razy powietrze przez usta, żeby przestało go piec. No, i żeby nie zacząć przeklinać.

Gość

- Zapomniałam dodać, że woda dopiero co się zagotowała. - mruknęła przepraszająco Tamara i uśmiechnęła się wesoło do Huntera. - Widzisz, mnie kiedyś mówili, że głos mam dobry, ale nie wyobrażam sobie, żebym miała zacząć śpiewać. Czasem coś posmęcę w domu, i to wszystko. - zaśmiała się. Zgięła nogi w kolanach i położyła je na kanapie, żeby móc jakoś wygodniej usiąść.
- Jak chcesz, możesz posłodzić, cukru ci nie żałuję. - stwierdziła wesoło. Popatrzyła w okno. Śnieg mógłby się stopić, nie lubiła go. Czuła się wtedy tak dziwnie, było jej zimno i w ogóle.

Hunter

- Cóż, każdy ma chyba coś takiego, czego woli nie wynosić poza cztery ściany.- Stwierdził ze zrozumieniem. Tak przecież było z tym jego graniem na gitarze. Wiedziały o nim trzy osoby na krzyż, licząc Tam. Usiadł na kanapie bokiem, twarzą do dziewczyny, łokieć opierając sobie o oparcie kanapy. Spojrzał na cukiernicę.- Sądzisz, że od cukru szybciej stygnie?- Zapytał z nadzieją w głosie, bo język nadal go piekł.

Gość

- Pokaż no, tak mocno się oparzyłeś? - zapytała dziewczyna, patrząc na usta Huntera, które - co zarejestrowała jakąś tam mniejszą częścią swojej świadomości - były całkiem ładne. Przysunęła się bliżej, ale nie zmieniło to faktu, że nie potrafiła kompletnie nic dojrzeć. Złapała ręką jego podbródek i próbowała jakoś tak się przechylić, żeby móc ocenić.

Hunter

- Masz wybitnie gorącą wodę w czajniku.- Palnął, tym razem czując aż za dobrze bliskość dziewczyny. Olać oparzony język i górną wargę. Spojrzał dziewczynie w oczy, zastanawiając się, czy też to poczuła. Przez myśl przeszło mu pytanie, jakiś perfum używa, ale wątpił, aby to zapach jakiegoś specyfiku aż tak go otumanił.

Gość

- Jest normalnie gorąca. Lepiej pokaż, co ci dolega, bo sama nic nie wymyślę. - powtórzyła cierpliwie brunetka. Starała się udawać, że wcale nie zauważa, jak mała odległość ich dzieli. Niestety, fakty mówiły same za siebie - zrobiło jej się gorąco i w ogóle. Wiedziała, że muszą być ku temu jakieś podstawy. Tym bardziej, że przy jej własnym chłopaku czegoś takiego chyba nie udało jej się poczuć. Czyżby się myliła w tym, co czuła? Zaczynała w to wierzyć.

Hunter

- Piecze mnie górna warga.- Mruknął cicho, bo przy takiej odległości głupio by mu nawet było mówić normalnie. Jakoś tak pewnie nie zupełnie przypadkowo nachylił się jeszcze bardziej nad dziewczynę, zmniejszając odległość między ich twarzami. Już zdążył otrząsnąć się odrobinę z pierwszego szoku.

Gość

- Myślisz, że mogę ci jakoś pomóc? - zapytała równie cicho dziewczyna. Popatrzyła Hunterowi w oczy, w jej własnych mieszało się wiele odczuć.

Hunter

- Zdecydowanie.- Stwierdził cicho, po czym w myślach stwierdził, że chyba oszalał, ale zanim zdążył się głębiej nad tym zastanowić, jeszcze bardziej zbliżył się do dziewczyny, delikatnie ją całując. I nawet zdwojony ból piekącej wargi nie otrzeźwił go do końca. Przynajmniej teraz już wiedział jedno. Naprawdę oszalał.

Gość

Brunetka, nieco zbita z tropu, przez ułamek sekundy zawahała się nad tym, co powinna zrobić. Dobrze wiedziała, co podpowiadał rozsądek, ale czasem trudno postępować w zgodzie z nim. Zamknęła oczy. Marzyła, by ta chwila nigdy się nie skończyła, a jednocześnie miała wyrzuty sumienia. Przecież nie powinna robić czegoś takiego własnemu facetowi, nawet jeśli nie była pewna swych uczuć do niego. Zaraz więc otworzyła oczy i odsunęła się parę centymetrów.
- Hunter, ja... Mam chłopaka. - popatrzyła ze smutkiem w oczach na bruneta. Teraz, właśnie teraz była prawie że pewna, iż to na niego czekała całe życie, a tymczasem związana była z kimś innym - i z lojalności nie potrafiła zrobić mu żadnego świństwa. Bała się dodać cokolwiek o niepewności swych uczuć. Wtedy chłopak mógłby pomyśleć o niej jako o kobiecie, która wiąże się z każdym, którego spotka. Nie chciała, by tak było. Wyciągnęła dłoń i delikatnie przesunęła nią po policzku Huntera, próbując się uśmiechnąć. Wyszło dość słabo.