Mieszkanie Tamary

Hunter

Przeczytał tylko dwa-trzy, bo nie miał tyle samozaparcia, żeby przeczytać naraz wszystko. Z szerokim uśmiechem oddał jej zeszyt.
- Według mnie masz talent.- Powiedział szczerze.- Robisz coś jeszcze, oprócz pisania wierszy?- Zapytał, bo chciał dowiedzieć o dziewczynie czegoś więcej.

Gość

- Poza pisaniem wierszy lubię słuchać muzyki. Kocham też fotografię. - uśmiechnęła się z rozmarzeniem. Przydałoby się jej znaleźć jakiegoś modela, a może modelkę, do sesji w plenerze.

Hunter

- Prawdziwa artystyczna dusza.- Zauważył, nie przestając się uśmiechać. Wszystko będzie okej, dopóki dziewczyna nie będzie mu robiła zdjęć, nie przepadał za tym xd.

Gość

- No, można tak powiedzieć. Teraz ty opowiedz mi trochę o swoich pasjach. - poprosiła i uśmiechnęła się wesoło do chłopaka. Zaczynało się ściemniać, ale jej to nie przeszkadzało.

Hunter

- Hm.- Zastanowił się.- Jeżdżę na deskorolce.- Powiedział. Jakoś nic więcej nie przychodziło mu do głowy. Nie umiał o sobie opowiadać. Może wstydził się, że jakiekolwiek jego umiejętności przy dziewczynie i tak wypadną blado?

Gość

- Zawsze chciałam się tego nauczyć. Robisz coś jeszcze? - zapytała z nieskrywanym zaintrygowaniem. Poprawiła sukienkę i odgarnęła ciemne loki na plecy.

Hunter

Parsknął śmiechem. Czy wszystkie dziewczyny tutaj tak bardzo interesuje deskorolka? Zaczynało mu się tu coraz bardziej podobać.
- Trochę koszykówki, siatkówki.- Wzruszył ramionami. Ogólnie on taki bardziej sportowy był. Podrapał się po głowie z zastanowieniem.- I na gitarze trochę gram.- Dodał ciszej, bo jakoś tak dziwnie się to komponowało. No i rzadko komu o tym mówił, grał głównie dla siebie.

Gość

- Grasz na gitarze? - dziewczyna spojrzała ciekawie na Huntera. Miała gitarę, ale nie umiała na niej grać. Może potrafiłby ją czegoś nauczyć.
- Chciałbyś zostać moim nauczycielem? Mam gitarę w drugim pokoju. Służy jako ozdoba, bo nigdy nie mogłam się zabrać do nauki gry. Zawsze miałam jakieś sprawy. - wyjaśniła.

Hunter

- Aaa... - Trochę się przestraszył, no bo co będzie, jeżeli nie będzie umiał jej nauczyć? E tam, raz się żyje.- No mogę spróbować. Pokaż tą ozdobę.- Uśmiechnął się, wzruszając ramionami. Właściwie, jakby się głębiej zastanowić, to może być ciekawe doświadczenie.

Gość

Tamara zeszła z kanapy i przyniosła z drugiego pokoju gitarę klasyczną. Zupełnie nową, jedną z lepszych zresztą. Dostała ją na osiemnastkę, to jest jakiś miesiąc temu.
- Wiem tylko, jak ją trzymać. - oznajmiła z wstydliwym uśmiechem. Ponownie zajęła miejsce na kanapie i odpowiednio złapała gitarę. Położyła jedną dłoń na gryfie.
- To od czego zaczynamy, panie profesorze? - zapytała, powstrzymując śmiech.

Hunter

- Od strojenia, jak sądzę.- Powiedział, poczym wyjął jej z rąk gitarę i trochę ją przestroił. Oddał ją spowrotem, po czym przysunął się do dziewczyny. Wziął jej lewą rękę i położył na gryfie i pokazał jej, jak prawidłowo ułożyć palce do jednego z chwytów.

Gość

Dziewczyna uważnie obserwowała każde posunięcie chłopaka. Na szczęście zapadał zmrok i ciężko było dostrzec lekkie rumieńce, ponownie widoczne na jej twarzy. Obróciła twarz i spojrzała pytająco na Huntera. Z takim nauczycielem gra na gitarze może być ciekawa.

Hunter

Uśmiechnął się trochę pewniej i spojrzał na nią figlarnie.
- Napewno będzie ci ciężko czegokolwiek się nauczyć, patrząc na mnie, zamiast na gitarę.- Zauważył uprzejmie, choć z lekkim rozbawieniem. Cały czas trzymał jej palce ułożone do chwytu, czekał, aż sama dociśnie struny. Chociaż ciężko mu było się przyznać, taka odległość była dla niego przyjemna.

Gość

Tamara zaśmiała się cicho i docisnęła struny palcami.
- Może najpierw sam pokażesz mi ten chwyt? - zauważyła z lekkim uśmiechem. Może wtedy więcej by zrozumiała. Musiała jednak w głębi przyznać, że ta bliskość wcale jej nie przeszkadzała. No, może co najwyżej w skupieniu na nauce gry.

Hunter

- Nie wiem po co, skoro już zrobiłaś go sama.- Wzruszył ramionami z rozbawieniem. Rzucił jakąś nazwę tego chwytu, niestety, nie mam teraz weny na wymyślanie, jaki to konkretnie chwyt jej pokazał. Może być a-mol, bo to najprimitywniejszy, jaki istnieje, na ten przykład, o. Potem zaczął jej tłumaczyć, co to są progi [nie grałam od dawna, więc dokładnie tego nie wyjaśnię.]. Wziął jakąś kartkę i długopis i nabazgrał na niej kilka chwytów, żeby mogła ćwiczyć też sama. No i jak się tak nagadał, to mu się pić zachciało.- Posiadasz jakąś herbatę?- Spytał, uśmiechając się ładnie do dziewczyny.