Mieszkanie Tamary

Hunter

Zrobił smutną minkę, ale poszedł i grzecznie usiadł na tyłku na kanapie. Miał stuprocentową pewność, że znowu się oparzy, przecież nie będzie paluchem sprawdzał, czy ostygła. siedział więc grzecznie, mieszając z nudów łyżką w cukiernicy.

Gość

Tam. zobaczyła parę wydobywającą się z czajnika. Zakręciła kurek od gazu i nalała wody do obu herbat. Chwyciła dwa kubki w ręce i zaniosła je do pokoju, w którym spodziewała się zastać Huntera. Nie myliła się. Postawiła przed nim jedno z naczyń, drugie zaś obok. Usiadła.
- Może nauczyłbyś mnie jeszcze jakiegoś chwytu, jeśli chodzi o grę na gitarze? - zapytała, mając nadzieję, że odpowiedź będzie pozytywna. Chwyciła kubek w dłonie i przez chwilę obracała go w nich, jednak był jeszcze zbyt nagrzany. Szybko odstawiła naczynie na stół, czując, że jego gorąco porządnie parzy.

Hunter

- Miała być przerwa od gitary.- Zauważył, ale podaj instrument dziewczynie. Coraz lepiej mu się kojarzył. No i herbatka mu trochę przestygnie, chyba, nie? Pokazał jej więc jeszcze ze dwa chwyty, dobazgrał je na tej kartce nieszczęsnej.

Gość

Dziewczyna zmarszczyła brwi, próbując zrozumieć coś z tej pobazgranej kartki. W końcu rozszyfrowała ten kod i odpowiednio ułożyła palce na progach. Brzdęknęła w struny, które podobno miała poruszyć. Nie wyszło najgorzej, ale spróbowała jeszcze kilka razy. To samo z kolejnym chwytem. Zaczynała lubić gitarę.

Hunter

- No.- powiedział i zaklaskał parę razy. Przecież bogiem gitary dziewczyna od razu nie zostanie.- Przez jakiś czas będziesz miała podłużne dziury w palcach, ale się nie przejmuj. Znikną.- Dodał, bo mu się przypomniało.

Gość

- Jakoś to przeżyję. - mruknęła Tamara. Przez chwilę brzdąkała sobie coś tam na instrumencie, znowu rozmyślając. Chyba jej ulubione zajęcie. Wreszcie chwyciła kubek z herbatą i upiła łyk, zaraz jednak ją odstawiła.
- Auć. - jęknęła tylko. Przypuszczała, że napój będzie już zimniejszy.

Hunter

- Oparzyłaś się, co?- Palnął od razu. A wydawało mu się, że to jego domena, czy coś tam. Chociaż nie miałby nic przeciwko ponownym, szczegółowym oględzinom warg Tamary.

Gość

Skinęła głową. Nie chciała otwierać ust. Była niemalże pewna, iż tak szybko jej nie przejdzie, poparzone wargi piekły niemiłosiernie, a i język nie był w najlepszym stanie. No cóż, bywało gorzej. Choć oczy miała załzawione i ciężko jej było cokolwiek zobaczyć, starała się udawać, że wcale tego nie poczuła.

Hunter

Ponieważ jego geniusz nie znał granic, wstał i poszedł do kuchni. otworzył zamrażalnik i wyjął jedną kostkę lodu. Wrócił z nią do pokoju i przyłożył ją delikatnie dziewczynie do wargi.
- Mi zawsze pomaga.- Stwierdził, uśmiechając się lekko.

Gość

Niemalże podskoczyła na łóżku.
- Za zimny. - jęknęła i odsunęła się. - Pogarsza sprawę. - mruknęła, próbując wyszukać dłonią oparzone miejsce. Zaraz jednak syknęła cicho i odsunęła rękę. W jej głowie zakwitł pewien plan. Przysunęła się do Huntera. Wiedziała, że nie powinna była tego robić, a jednak nie potrafiła przełożyć mądrości na czyny. Delikatnie pocałowała chłopaka. Przymknęła oczy.

Hunter

Był w takim szoku, że odwzajemnił pocałunek, zanim w ogóle dotarło do niego, co się dzieje. Odłożył kostkę na stół i przyciągnął dziewczynę do siebie. Warto szaleć, póki jeszcze do końca nei wiadomo, co się dzieje.

Gość

Tak się składa, że Tamara nie miała najmniejszych podstaw do protestów. Na jej twarzy pojawił się rozmarzony uśmiech. Czuła się dziwnie, bardzo dziwnie. Kręciło jej się w głowie, a serce chyba chciało wyskoczyć z klatki piersiowej. Na próżno starała się wyrównać swój oddech.

Hunter

Dla niego to też było coś nowego. Tak, miał już kilka dziewczyn, ale nigdy nie walnęło go aż tak. No i nie w tak krótkim czasie. W jego mózgu zaczęła kołatać się jakaś cicha melodia. W końcu sobie przypomniał i odsunął się lekko od dziewczyny.
- Cholera, przecież ty dalej masz chłopaka.- Zauważył w końcu, jakby dopiero dokonał tego odkrycia.

Gość

Dziewczyna uśmiechnęła się lekko.
- Nie. - oznajmiła, powstrzymując szerszy uśmiech. Dobra, może i nie zamierzała przyznać, że to z jego powodu zerwała ze swoim facetem, ale ogóły może znać. Na razie tyle powinno wystarczyć. Popatrzyła brunetowi w oczy. Ciekawa była, co mógł odczytać z jej twarzy, tym razem nie udało jej się zostawić jej bez uczuć.

Hunter

Uniósł wysoko brwi. Cóż, miał nadzieję, że się zbytnio z tamtym nie kłóciła. Uśmiechnął się szeroko, jak mały dzieciak, który widzi pod choinką swój wymarzony prezent, po czym położył dziewczynie dłoń na policzku.
- Żadnego chłopaka?- Upewnił się jeszcze raz, patrząc na nią błyszczącymi oczami.