Mieszkanie Huntera

Hunter

- O mnie?- Zbaraniał. Znaczy, tak właściwie to nie umiał o sobie opowiadać.- Ale co?

Anastazja

Pokręciła oczyma, spojrzała na niego figlarnie - Czyli, skąd jesteś itp. To ja mam Ci mówić takie rzeczy? - pokręciła rozbawiona jego odpowiedzią. Dodała - Może przejdziemy do salonu? Trochę zimno tutaj.

Hunter

Pokiwał głową i po chwili już siedzieli w salonie. Chłopak cały czas się zastanawiał.
- No to jestem z Nowego Jorku.- Powiedział w końcu i myślał dalej.- Umiem jeździć na deskorolce.- Przypomniał sobie w końcu swój zaszczytny talent, chociaż zimą i tak na niewiele się on zdawał.

Anastazja

Ucieszyła się minimalnie słysząc, że chłopak umie jeździć na deskorolce. Złapała go za rękę nawet nie widząc o tym. - Mam nadzieję, że kiedyś mnie nauczysz?

Hunter

Pokiwał głową, uśmiechając się. No, takie wygrzebywanie się z dinych sytuacji to lubił xd.
- Jak tylko zrobi się cieplej.- Obiecał dziewczynie.- Ale póki jest zima, teraz ty mi coś o sobie powiedz.- Dodał przebiegle xd.

Anastazja

Ona miała zmarznięte ręce, on zaś był ciepły. Miała szczęście do takich facetów. Nie puszczała jego dłoni, spojrzała na niego - Pochodzę z Francji, wcześniej mieszkałam w Las Vegas. Mam tutaj brata, który wyjechał bez słowa z domu. Po drodze działo się wiele złych rzeczy, których nie chcesz słuchać. - mruknęła upijajac herbate.

Hunter

Uniósł brew, przykrywając przy okazji drugą swoją ręką tą jej zimną łąpkę, żeby ją trochę ogrzać.
- Mam czas, mogę posłuchać.- Zapewnił ją. No, chyba, że naprawdę nie chciała.

Anastazja

Spojrzała na niego, w końcu musiała się z tym oswoić. Tego już nigdy nie wymaże z pamięci - Zgwałcono mnie, zaszłam w ciąże i byłam zmuszona oddać swoją córkę niewiadomo komu.

Hunter

Dłuższą chwilę zastanawiał się co powiedzieć.
- Nie powinienem był nalegać, przepraszam.- Przygryzł wargę, bo nagle zrobiło mu się głupio. No i poczuł się bezradny, a tego nie lubił.

Anastazja

- Wszystko jest dobrze, w końcu muszę się nauczyć z tym żyć. - powiedziała z delikatnym uśmiechem na twarzy. Dopiła herbatę po czym zjadła bez żadnego skrzywienie cytrynę.

Hunter

Miał mnóstwo pytań, ale postanowił póki co ich nie zadawać. I tak cud, że dziewczyna powiedziała mu coś tak osobistego. Zaczął się zastanawiać nad zmianą tematu.
- Dlaczego tak bardzo chcesz się nauczyć jeździć na desce?- Zapytał po dłużej chwili namysłu.

Anastazja

- Od bardzo dawna chciałam się nauczyć, ale jakoś mi to nie wychodziło. Była zawalona pracą, nauką. A teraz jestem wolna od wszystkich zmartwień. - powiedziała to z przymuszonym uśmiechem.

Hunter

W to, że od wszystkich, to nie uwierzył. I przymuszony uśmiech też zauważył.
- Chcesz coś słodkiego?- Zaproponował. Nie znał się na takich sytuacjach. Pamiętał tylko, że mama zawsze jadła czekoladę, kiedy miała zły dzień.

Anastazja

- A masz moze czekoladę? - zapytała chowiąc ręcę w rękawy swetra. Wolała nie kusić losu na coś więcej. I tak nie mogła. Załozyła nogę na nogę, u chłopaka było wyjątkwo ciepło. Nawet nie zauważyła a kolana miała odkrytre. Huter mógł zapewne zauważyć, ze ma bardzo zgrabne nogi.

Hunter

Oj, zauważył to już wcześniej (;. Pokiwał głową i sięgnął ogromną tabliczkę czekolady, leżącą na jednej z szafek, po czym ją otworzył i podsunął dziewczynie. Nie miał jej za złe, że zabrała rękę. Co prawda jasnowidzem nie był, więc zielonego pojęcia o jej chłopaku nie miał, ale nie należał do tych, co niepotrzebne naciskają.
- Czekolada wytwarza jakieśtam hormony szczęścia, czy coś.- Zauważył bardzo twórczo i inetligentnie.