Mały kąt Charlotte

Charlotte

Patrzyła na niego, a dokładnie w jego oczy i nie odwracała wzroku. Jakoś nie chciało się jej wierzyć jeśli chodzi o uczucia to chłopaki nigdy nic nie powiedzą, bo się boją. A on na pewno. - Jakoś wierzyć mi się nie chce...no ale nie wyduszę z Ciebie nic.. - mruknęła.

Liam

- Czasami było mi przykro jak się na mnie obrażałaś, ale teraz to nie ma znaczenia - powiedział. Gdzieś tam w głębi czuł, że coś nadal do niej czuje, ale było to bardzo głęboko i szczelnie schowane, by nikt tego nie zauważył. W końcu dziewczyna pewnie by wyśmiała go i tyle. Teraz przynajmniej nie wie o jego uczuciach więc mogą się przyjaźnić.

Charlotte

- Oj...to przykro mi - mruknęła i rozejrzała się. No późno się robi, - co myslisz o tańcach? - zapytała z uśmiechem. Jakoś musi uczcić to ze tu się wprowadziła i w ogóle. - jest tu chyba jakiś fajny lokal nie? - zapytała.

Liam

- Nie wiem - odparł.
- Wiesz, że ja raczej wole siedzieć w domu - dodał. Raczej był spokojny i unikał jakichkolwiek imprez. W przeciwieństwie do dziewczyny.

Charlotte

- Hmm... - mruknęła, - a na co masz ochotę? - zapytała. W końcu się spotkali, wiec nie zaszkodzi jej spędzenie czasu z nim. A i on moze wreszcie zobaczy ze nie jest taka jak kiedyś.

Liam

- Lepiej mi powiedz na co ty masz ochotę - powiedział. On zawsze wolał domowe zacisze dlatego dziewczyny uważały, że jest nudny.

Charlotte

- Oj...dużo tego, na masaż, na dobry drink, odprężającą kąpiel, na owoce...no nie chce mi się dalej wymieniać - uśmiechnęła się i dalej patrzyła mu w oczy. Miał takie przyciągające spojrzenie. - A więc... - mruknęła.

Liam

- Wymyśl co chcesz robić to to zrobimy. Decyzja należy do ciebie. Przecież wiesz, że ja nie umiem dobrze wymyślić jakiegoś zajęcia - powiedział.

Charlotte

- Nie wiem czy nie umiesz bo nigdy nie wymyślałeś...no wymyśl coś... na wszystko się zgodzę, no po za tym byś sobie poszedł. Obiecuję - wyszczerzyła się. No kto jak kto, ale jak ona mówi ze obiecuje to dotrzymuje słowa.

Liam

- Lepiej ty coś wymyśl, bo wiesz, że ja nudny jestem - powiedział. Charlott miała zazwyczaj szalone pomysły. Przeważnie ona wymyślała coś czego on by nigdy nie zrobił. Za sztywny na to był.

Charlotte

- Ale ja Ci nie odpuszczę, musisz coś wymyślić...no proszę Cię, widzisz proszę Cie nawet. Na co masz teraz ochotę? Ale wiesz coś takiego...szczególnego, byśmy się nie nudzili - dodała. Najwyzej będzie go tak męczyła do rana. Ona ma czas.

Liam

- Ale wiesz, że ja lubię siedzieć tylko w domu i rysować. Pewnie do końca życia siedziałbym w domu gdybyś ty mnie nie wyciągała z domu - odparł.

Charlotte

Wypuściła powietrze z ust i położyła sie na plecach na kanapie i założyła nogę na nogę. - No ale nie mów, ze nigdy nie miałeś na nic ochoty, pewno było wiele sytuacji, kiedy chciałeś coś zrobić, ale się bałeś...A teraz masz okazje - odparła. Ciekawe czy w końcu wydusi coś z niego.

Liam

- Zawsze byłem grzeczny - powiedział.
- To ty zawsze wymyślałaś nam zajęcia i niech tak pozostanie - dodał uśmiechając się kątem ust.

Charlotte

- No tak...widać się jeszcze nie zmieniłeś. No cóż...to możemy pograć w butelkę, skoro nie wychodzimy z domu - odpowiedziała. - Proszę ty pierwszy, no i są zadania i pytania o wszystko, nie ma granic - powiedziała. Zawsze tak grała i było ciekawie. - Będziemy na zmianę się pytać, wiec nie potrzebna butelka - dodała.