Kawalerka

Noah

Nie wiedział co powiedzieć. Kolacja, zachód słońca... Dla niego było to przepiękne. Pytał się w myślach, czy to przypadkiem sen? Nie było czasu żeby nad tym się zastanawiać. Przysunął się do brunetki, uśmiechnął się i nie czekając pocałował ją.

Dalia

Miała naprawdę słabą wolę i już rozpoczynała kolejny pocałunek, gdy przypomniała sobie o swoim planie. Mało brakowało, gdyby zbytnio się zapędziła, pewnie zapomniałaby o całym świecie. Odsunęła się tylko trochę i pogładziła policzek chłopaka bladą dłonią, po czym znowu trochę niepewnie się uśmiechnęła. Starała się obchodzić z nim jak najdelikatniej, nie wiedziała, czy w ogóle mu się podoba.
- Smacznego. - rzuciła przyjaźnie i nałożyła sobie minimalną porcję. Teraz, gdy zabrała się za jedzenie, mogła na spokojnie przemyśleć swój plan i wprowadzić kilka małych zmian.

Noah

Zasmiał się pod nosem. Wrócił na swoje miejsce, także nałożył sobie małą porcję. Nie był głodny, ale odmówić dziewczynie nie mógł. Zrobił, by jej wielka przykrość. Po chwili jego talerz był pusty, ujął w dłoń kieliszek z winem. Upił go trochę. Zapytał - Mam wrażenie, żę to nie koniec niespodzianek, czy tak?

Dalia

Pokiwała głową, a po skończeniu swojej porcji wypiła niewielki kielich wina; specjalnie napełniła go nawet nie do połowy, bo alkoholu w nadmiarze nie lubiła, co najwyżej raz na długi, długi czas.
- O tak, zgadza się. - przytaknęła, żeby potwierdzić wcześniejszy gest, i wzięła głębszy oddech. Martwiła się, czy nie zachowa się jak głupia z tym swoim pomysłem, ale tym razem nie zamierzała zrezygnować. Delikatnie chwyciła nad stołem dłoń bruneta i spojrzała mu w oczy.
- Noah, czy zechciałbyś zostać ze mną już na zawsze? - zapytała bardzo cicho, starając się nie wyjść na skończoną idiotkę. Chyba nie zabrzmiało najgorzej, jednak obawiała się trochę odpowiedzi. Może tylko ona potraktowała ten związek tak najzupełniej poważnie.

Noah

- Czy bym chciał się z Toba ożenić? - było to bardziej stwierdzenie niż zapytanie. Zamyślił się na parę chwil po czym stanowczo odpowiedział - Bardzo tego chcę. Już wcześniej Ci się oświadczyłem lecz na sam koniec wszystko popsułem. Teraz jestem pewien, że ty jesteś tą jedyną. - uśmiechnął się do niej ciepło ściskając jej dłoń.

Dalia

Bardzo się postarała, żeby nie uronić żadnej łzy. Czasami wystarczyło, że wzruszy ją jakaś błahostka, i miewała z tym kłopoty. Tym razem mistrzowsko wręcz panowała nad sobą.
- Miałam nadzieję, że się zgodzisz. Jutro mamy ślub cywilny. Godzina drogi z miasta. Dokładnie o siedemnastej. Bez świadków, skromnie. - postanowiła, że na razie sprawdzi jego reakcję na tę część kolejnego popołudnia. Teraz nie pogodziłaby się z odmową, ale wolała udać, że jest inaczej i w dalszym ciągu brunet może się wykręcić. Jeżeli tego by chciał.

Noah

- Teraz mnie zaskoczyłaś. Tak szybko to się dzieje, nie sądzisz że to może nas zgubić w przyszłości? Nie odmawiam, wręcz przeciwnie jestem szczęśliwy z tej wiadomości, ale mam małe obawy. - przyznał spoglądając na nią.

Dalia

Lekko uniosła brew. Nie zamierzała dać po sobie niczego poznać, zaczęła swoją część przedstawienia z chłodnym, naturalnym opanowaniem, dalej dość przyjaźnie, tym samym tonem. Opanowała ten spektakl do ostatniego szczegółu.
- Wiem, że to szybko, ale... Znamy się już długo, jeśli dobrze pamiętam, to rok. Chyba nawet ponad. Mimo rozstań dalej jesteśmy razem i zawsze do siebie wracamy. Sądzę, że nigdzie nie znajdę faceta takiego jak ty. Byłeś, jesteś i będziesz najważniejszy w moim życiu. Jeżeli chcesz, mogę poczekać. Mogę czekać całą wieczność. Jeśli jednak sądzisz, że to jest miłość... Dlaczego miałbyś zwlekać? Wiesz, może się zdarzyć, że ci ucieknę. - oznajmiła z lekkim uśmiechem anioła, który wcale nie zdradzał takich zamiarów.

Noah

Wzrok przeniósł na okno. Dziewczyna miała rację, czemu ma z tym zwlekać? Już wcześniej mieli się pobrać. Uśmiechnął się. Przysunął się do niej, objął ją ramienem. Szepnął do jej ucha - Zgadzam się. Tylko jest jeszcze jedno, jak wyglądają obrączki?

Dalia

- Srebrne, najzwyklejsze. To nie one są najważniejsze. - wyjaśniła, bo w tej chwili stać byłoby ją na różne nie wiadomo jak wymyślnie obrączki, ale nie widziała takiej potrzeby. W końcu najbardziej liczyła się miłość, i nic innego. Przynajmniej jak dla niej.
- Zaraz potem zatrzymamy się w hotelu. Wielki pokój z jacuzzi i sauną, będzie specjalnie udekorowany. Co prawda na razie w planach jest jedna noc, ale jeśli ci się spodoba, możemy zostać dłużej. - postanowiła wyjawić całą resztę genialnego według niej planu. Teraz, gdy zyskała już poparcie bruneta, dobrze wiedziała, że może sobie na to pozwolić.
- Wiesz, w końcu prawdziwa noc poślubna jest tylko jedna. - rzuciła z łobuzerskim uśmiechem i pocałowała go, szczęśliwa, że jak na razie wszystko idzie po jej myśli.

Noah

Uśmiechnął się delikatnie do niej, powiedział - To prawda. Ale mnie ciekawi skąd wzięłaś na to pieniądze? Przecież to wszystko musiało drogo kosztować. - spojrzał na nią oplatając ją w pasie rękoma.

Dalia

- Jakaś daleka ciotka odnalazła mnie przed śmiercią. Ponoć z powodu choroby nigdy się mną nie zajęła, ale śledziła moje losy, odkąd trafiłam do domu dziecka, i postanowiła przekazać mi po śmierci dom i niezłą ilość pieniędzy. Dlatego wyjechałam, przecież wcześniej nie było mnie stać nawet na telewizor. - teraz zaś urządzenie to górowało w małym mieszkaniu brunetki. Poniekąd cieszyła się z tych pieniędzy, bo dzięki temu mogła sobie pozwolić na wiele rzeczy.
- Do ślubu pojedziemy moim smartem, a później rozejrzymy się za wspólnym mieszkaniem, jeżeli tego chcesz. - uśmiechnęła się do Noaha i pocałowała go w policzek. Bardziej niż majątkiem cieszyła się tym, że odnalazł się ktoś z jej rodziny - w dodatku ktoś, kto się nią interesował i bez wiedzy dziewczyny śledził całe jej życie. Widać ciotka musiała ją kochać, a nie chciała ranić swojej krewnej. W końcu dla porzuconego dziecka świadomość, że gdzieś tam ma rodzinę, a mimo wszystko została sama, byłaby jeszcze gorsza.

Noah

- Widzę, że wszystko zaplanowałaś. Cieszy mnie to, że mam zorganizowaną, przyszłą żonę. - uśmiechnął się pokazując jej rządek lśniących zębów. Po czym odwzajemnił całus w policzek.

Dalia

- O tak, upatrzyłam już dwa mieszkania. Trzypokojowe, dość duże. - nie wspomniała, że kiedyś tam chciałaby założyć rodzinę, taką z dziećmi, byłaby wtedy szczęśliwa. Właśnie tego jej brakowało. Chciała mieć stałego partnera i dzieci nie byłyby przeszkodą, a źródłem dodatkowej radości brunetki. Niestety, ale nie każdy facet miał podobne marzenia. Miała jednak nadzieję, że w tym zgodzą się z brunetem. Teraz jednak postanowiła nie zaprzątać sobie głowy przyszłością i przytuliła do niego z zadowoleniem.

Noah

- Musimy je koniecznie obejrzeć razem. Co byś powiedziała na psa? Być może to duży obowiązek, ale od czegoś trzeba zacząć. - mruknął do niej. Poczochrał delikatnie jej włosy.