Kawalerka

Noah

- Jesteś pierwszą osobą, która nie posiada telewizora. - oznajmił przed dziewczyną. Oblizał swe suche wargi, wzrok skierował na okno. Było już ciemno. Śnieg zaczął padać.

Dalia

- Bo jestem wyjątkowa. - odpowiedziała, uśmiechając się kątem ust. Założyła nogę na nogę i popatrzyła na ścianę. Starała się, by jej głos brzmiał normalnie, ale od czasu wzmianki o filmie humor dziewczyny był lekko popsuty.

/ zw.

Noah

Przybliżył się do dziewczyny - Jednak coś cię trapi, przede mną nic się nie ukryje. Nawet najmniejsza tajemnica. - wyjawił przed Dalią z delikatnym uśmiechem. Przyglądał się jej.

Dalia

- Nie, nic. - wzruszyła ramionami Dalia i mimowolnie odsunęła się. Popatrzyła na Noaha i uśmiechnęła się uspokajająco. Wpadł jej do głowy pewien pomysł.
- Chcesz może posłuchać, jak śpiewam? - zapytała.

Noah

Zamyślił się na chwilę - Oczywiście. - stwierdził. Wziął pod rękę poduszkę, która leżała obok niego. Zaczął waptrywać się w nią, spodziewał się zwykłego śpiewu jak każdy inny utalentowany człowiek.

Dalia

Dalia wzięła głęboki wdech i zamknęła oczy. Postanowiła zaśpiewać mu rockową balladę U2, One. Ona sama wręcz ubóstwiała tę piosenkę. Oparła plecy o kanapę i zaczęła śpiewać.

Noah

Zamurowało go, słysząc jej głos. Musiał przyznać, ze ona głos ma anielski. Uśmiechnął się kącikiem ust patrząc na nia jak w obrazek. Zagryzł delikatnie wargę.

Dalia

Dalia wydała z siebie ostatnie dźwięki i zamilkła, delektując się chwilową ciszą. Odetchnęła głęboko. Kochała śpiew, ale zawsze denerwowała się, mając śpiewać nie tylko dla siebie. Otworzyła oczy i wolno obróciła się w stronę chłopaka.
- I jak? - zapytała niepewnie.

Noah

- Doskonale, dziwię się, że do tej pory nie jesteś na ekranach wszystkich kanałów. Głos masz nieziemski. - stwierdził stanowczo. Wzrok skierował na pustą ścianę.

Dalia

- Serio? - zapytała z niedowierzaniem Dalia. - Jeśli chcesz, mogę zaśpiewać coś jeszcze. - dodała po dłuższym momencie milczenia i popatrzyła w sufit.

Noah

- Lepiej nie, jeszcze tutaj coś zrobię głupiego, a tego bym nie chciał. Chce Cię powiadomić, że za kilka tygodni mam nedzne dziewietnaście lat. - powiedział z lekkim grymasem.

Dalia

- Wiek nie gra roli. - mruknęła cicho dziewczyna. Zatknęła usta dłonią, dopiero teraz zorientowała się, że zabrzmiało to trochę niejednoznacznie. Niedobrze.
- Zresztą, co głupiego mógłbyś zrobić? - zapytała, nie do końca rozumiejąc.

Noah

- Pocałowac Cię, lub cos innego. Wolę nie przekraczac granicy. Postanowiłem, że na jakis czas odpoczne od dziewczyn. Jak na razie szukałem na siłe dziewczyny, teraz musze sobie wszystko poukładać. - powiedział.

Dalia

- Nie wierzę, byś to zrobił. - odpowiedziała Dalia i popatrzyła Noahowi w oczy. Jęknęła w duchu. Ledwie się przeprowadziła, a już poznała faceta, z którym chciałaby się nie rozstawać i zostać na zawsze. Zawsze się w coś wplącze.
- Jeżeli - zaczęła - jeżeli któreś z uczuć jest prawdziwe, nie można go w sobie dusić. - wymówiła to cicho, patrząc cały czas w sufit.

Noah

- To prawda, ja juz kilka razy to zrobiłem i mnie olano. Wiesz ile razy? Trzy, jak każdy mówi - Do trzech razy sztuka. - westchnął, wziął do ręki szklankę z colą. Dopił ją do końca.