Dom na końcu miasta.

Gość

Przepraszam za Post Pod Postem <--- PPP.

Wrócił po dłuższym czasie z ranami po bitwie, której nikt nie wygrał. Szybciutko schował się pod kołdrę i udawał, że śpi, ale jednak, gdy zamknął oczy z pod kołdry wylała się krew, a nawet dużo krwi. Miał też troszku ran... jedną na łapie, tą którą miał wcześniej, ale bandaż był, a raczej nie było go. Druga rana znajdowała się na karku, gdzie były dziury po kłach i ślad po uderzeniu w drzewo.Tab próbował pozbyć się krwi z domu, ale nie wiedział jak... czekał na cud.

Noah

Kręcił się w łóżku, aż się obudził. Otworzył ospale oczy, mruknął coś pod nosem. Wstał, zauważył krew po czym rany na Tabrizie. Zerwał się z łóżka gwałtownie, kucnął obok niego - Oszalałeś!? - krzyknął, tym razem się rozłościł. Czym prędzej pobiegł po bandaże, miskę z wodą i wodę utlenioną. Zaczął go obmywać z zaschniętej krwi, potem odkaził rany i zabandażował. Tym razem doberman przesadził.

Annie

Zapukała dwa razy do drzwi. Nie miała zbytnio na nic nastroju.Uśmiechnęła się i czekała aż ktoś otworzy.

Noah

Usłyszał pukanie, podbiegł do drzwi. Przekręcił dwarazy klucz i otworzył drzwi, uśmiechnął się delikatnie kąckiem ust. - Wejdź. - zaprosił ją do środka otwierając szerzej drzwi. Westchnął ciężko, na jej widok stawał się inny, spokojniejszy, cieplejszy...

Annie

-Cześć-rzuciła ciepło i weszła do środka. Zachowywała się normalnie niby nigdy nic.

Noah

Chłopak jednak już wiedział, że coś nie tak. Dziewczyna nie wyglądała za lepiej - Coś się stało, tak? Mnie nie oszukasz... - powiedział stanowczo łapiąc ją za rękę, pociagnął ją do salonu.

Annie

Nie musiała nic mówić. Nie miała pierścionka, kolczyka też już nie. Dla niej opis sytuacji był zbędny. Minął dziś tydzień.

Noah

- Ta... - mruknął, puścił jej dłoń. - A więc, kochasz go? - zpytał niepewnie, jakby miał nadzieję, że ona powie Nie. Cóż, był bardzo dobrym aktorem. Swoje uczucia ukrywał, przed samym sobą musiał się przyznać, że się w niej zakochał.

Annie

Annie

-Tak..tak.?Ech sama już nie wiem. -powiedziała patrząc przed siebie._to już tydzień -dodała po chwili.

Noah

- Te moje ostatnie słowa co mówiłem, były błędem ale nie moge nagle wszystkiego zepsuć. Uprzedzałem Cię, byś czym prędzej wyszła? A więc to nie pomogło, stało się najgorsze... - wyszeptał pod nsoem. Odwrócił wzrok.

Annie

Patrzyła tak na niego i nic nie mówiła. Była przekonana że związki w jej przypadku to nic dobrego. I Mike.. Tak własnie on jej to udowodnił.

Noah

- Zrozumiem, jak zostaniemy jedynie przyjaciółmi. Masz prawo wybrać, ale jestem przekonany że rozsądna będziesz i wubierzesz tego którego kochasz. - mruknął do niej patrząc na jej twarz kątem oka.

Annie

-Nie bedę wybierać-powiedziała nagle. Nie miała siły na nowe przygody. Zresztą planowała wrócić do sierocińca i pomóc tak dzieciakom.

Noah

- Rozumiem... Ale mam nadzieję, że nie przerwamy znajomości? - zapytał ponownie. To była decyzja dziewczyny, nie mógł on ingerować w jej plany. Choć nawet się w niej zakochał.

Annie

-Nie ..czemu.?-spytała z lekkim usmiechem. Mike ja zostawił. Ona nie miała odwagi ryzykowac po raz drugi . Żyła nadzieją, ale znajomośc to nie grzech.