Dom na końcu miasta.

Dalia

- Nasze wole są zbyt słabe i nie potrafiliśmy poczekać. - zachichotała, patrząc na przygotowaną kolację. Nie bardzo chciało jej się jeść, a przynajmniej tego nie odczuwała, ale zamierzała dotrzymać towarzystwa brunetowi.
- Możemy to nadrobić teraz. - zaproponowała.

Noah

- Hm, może to lepiej odgrzać? Nie chcę się zatruć. - mruknął rozbawiony, wziął obydwa talerze. Wszedł do kuchni, włożył obydwa do piekarnika. Cóż, mikrofalówki nie posiadał.

Dalia

Blondynka bez słowa pomaszerowała za chłopakiem, wlokąc się za nim jak jakiś upiorny cień, którym nie była. Gdy wstawił jedzenie dopiekarnika, wreszcie mogła objąć go za szyję bez obawy, że coś zepsuje. Przez cały ten czas uśmiechała się wesoło.

Noah

Obiął ją w talii. Uśmiechnął się delikatnie opierajac się o róg blatu. - A więc, jak zjemy moze krótki spacer? - zapytał unosząc delikatnie brew do góry. Musnał ją zaczepnie w usta.

Dalia

- Jeszcze pyta, bezczelny. - prychnęła z rozbawieniem. Kochała spacerować, więc nie widziała możliwości innej niż ta, której zapewne się spodziewał. Nie rozczaruje go.
- Jasne, że tak. - wyjaśniła.

Noah

Oderwał się od niej, wziął szmatke i wyciągnął gorące dania. Powrócił do salonu, położuł talerze. Usaidł, wziął do dłoni już widelec. Nalał im do szklanek wody. Czekał, aż przyjdzie Dalia.

Dalia

Czym prędzej pobiegła w podskokach do salonu i usiadła na kanapie. Obserwowała z ciekawością każdy kolejny ruch chłopaka, co rusz uśmiechając się jeszcze szerzej - o ile w tej chwili było to w ogóle możliwe.

Noah

Zaczął powoli jeść, spojrzał na dziewczyne i na talerz - Jedz. - mruknął do niej z nikłym uśmieszkiem. Wręczył do jej dłoni widelec. Zagryzł delikatnie wargę czekajac, aż ona zacznie jeść.

Dalia

Skinęła głową i posłusznie zajęła się jedzeniem, co jakiś czas uśmiechając się. Dobry humor jej nie opuszczał. Wreszcie wymęczyła swoją porcję i odłożyła widelec.
- Dziękuję. - odezwała się grzecznościowo, bo przecież była dobrze wychowana. Przesunęła się na brzeg kanapy i czekała, aż Noah zadecyduje, że wyruszają.

Noah

Gdy już skończył jeść, wziął oba talerze i zaniósł je do kuchni. Stanął w drzwiach kuchni. Wpatrywał się w Dalię, westchnął w duchu. - Chodź, idziemy. - powiedział do niej ubierając buty.

Dalia

Ta tylko czekała na jego słowa. Momentalnie poderwała się z łóżka i założyła buty, kurtkę oraz swoją czapkę. Chwyciła chłopaka za rękę, gotowa do wyjścia.
- Chodź, chodź, chodź. - powtarzała śpiewnym głosem, patrząc na niego z wyczekiwaniem.

*możesz zaraz gdzieś napisać :3.*