Dom Eleny

Elena

- Czy kocham? Trudno powiedzieć. Ale wiem, że kochałam, tylko on we mnie zwątpił. Wiesz, naprawdę ta cała sytuacja jest skomplikowana i nie chcę już o niej gadać, bo na nic dobrego i tak nie wyjdzie - podsumowała zerkając na dziewczynę. Przez chwilę zamarła w bezruchu. Może cała jej znajomość z Mattem od początku wskazywała, że i tak nic z tego nie wyjdzie? Potrząsnęła po chwili głową, miała dosyć tych wszystkich ponurych rozmyślań. Chyba teraz pozostawało jej tylko, żeby zacząć znowu od początku życie, co było dla niej znowu nie lada wyzwaniem.

Annie

Odezwała się komórka Ann.Przeczytała smsa i wstała niechętnie.-Elena zrobisz jak uważasz. Ja już życie sobie wystarczająco zatrułam możesz mi wierzyć. Ale wszystko idzie naprawić. Wystarczy tylko chcieć. Nie pozwól by ktoś inny zagarnął go dla siebie.-dodała na koniec wychodząc z salonu.-Musze iść. Będę trzymała kciuki.

Elena

- Dzięki - odparła z bladym uśmiechem i odprowadziła dziewczynę do drzwi. - Miło było poznać - odparła i uścisnęła rękę Annie. Uśmiechnęła się nikle.

Matt

Przechadzał się nie mogąc znaleśc sobie miejsca. Tego dnia jednak postanowił zawitać w progi dziewczyny. Musiał. Czuł,że pragnie tego wszystkiego,że nie może dalej odwlekac.Stanął przed jej drzwiami z amłym bukietem i zapukał. Czekał teraz na jej reakcję, na jej decyzję.

Elena

Podeszła niechętnie do drzwi. Czy nie mogła chociaż chwili spędzić spokojnie sam na sam ze sobą? Otworzyła je, a gdy ujrzała w nich osobę, którą ostatnią chciała teraz widzieć odeszły od niej wszelkie uczucia. Stała jak marmurowy posąg patrząc na Matt'a. - Słucham? - spytała, zachowując się jakby w ogóle nie poznała chłopaka.

Matt

-Chciałem porozmawiać-powiedział patrzac jej w oczy i odczuwając bijący od niej chłod. Teraz wiedział jak to wszystko miało wyglądać. Wiedział to już wcześniej kiedy od niego wyszła, a on jak ten głupi przeżywał z nadzieją, że dając jej czas do namysłu coś to zmini. Wyglądało na to,że się myslił. Wyciągnął delikatnie w jej stronę dłoń z małym bukietem. Sam również zaczynał obojętnieć. Czy to wszystko co mieli miało się tak skończyć.?

Elena

Była lekko zaskoczona widząc w dłoniach chłopaka bukiet. Jednak nie pokazała tego po sobie, wzięła od niego kwiaty i otworzyła szerzej drzwi, wpuszczając Matta do środka. Zamknęła je i spojrzała na chłopaka z bladym uśmiechem. - Coś do picia? - spytała.

Matt

-Nie dziękuję. Postaram się nie zając Ci dużo czasu-powiedziałz nikłym usmiechem. Usiadła na kanapie i czekał na nią. Wiedział,że to on musi zacząć.

Elena

Usiadła obok niego w fotelu. Spojrzała na chłopaka wyczekująco. Skoro on ma coś jej do powiedzenia, to niech zacznie.

/Ach, kocham takie rozmowy. Są takie... dramatyczne xD/

Matt

-Elena, nie chcę by tak to się skończyło- powiedział zaczynając tę najcięższą rozmowę. Chcę być z Tobą szczery, chcę byś i Ty była. Czekałem na Twoją decyzję chciałaś to przemyśleć. -powiedział cieszej-Tęskniłem-dodała już szeptam.

Elena

Nie mogła uwierzyć, że tęsknił. Przecież jeszcze jak ostatni raz była w jego mieszkaniu wyglądał na tak na wszystko obojętnego, że naprawdę teraz nie potrafiła tego pojąć. Nie odpowiedziała nic chłopakowi, tylko patrzyła na Matt'a kamiennym wzrokiem. Nie chciała go do niczego zniechęcać ani denerwować, jednak nie mogła się opanować. Zresztą ostatnimi czasy, nic więcej nie mogła komuś ukazać jak tylko swoją obojętność lub wrogość.

Matt

Poczuł ,że nic tu po nim wstał niechętnie i stanął przed nią. -Więc jaka jest Twoja dezycja?- spytał nie chciał przedłużać tego spotkania, które nie sprawiało mu tyle bólu. Wiedział,że ostatnuio za ostro postapił ,ale nie był w stanie okazywać wtedy miłości nie po tylu stratach..Nie był gotowy na jej odpowiedź , ale najwidoczniej taka była kolej losu.

Elena

Wstała i spojrzała mu prosto w oczy. - A więc słuchaj, Matt. Nie wiem dokładnie, kto sprowadził całą tą sytuację do tego poziomu, ale wiem jedno: jeszcze niedawno Cię kochałam, ale całe to Twoje zwątpienie w tą miłość i obojętność co do mnie, lekko mnie zdenerwowały, ale wiesz co było najgorsze? To, że cała ta idiotyczna sytuacja powstała tylko dlatego, że wyjechałam z miasta. I głównie to spowodowało, że sama poczułam zwątpienie w to wszystko. Wiesz, mogłam o tym zapomnieć po jakimś czasie, ale Twoje docinki całkowicie wyprowadził mnie z równowagi. Czy Ty masz w ogóle pojęcie, jakim jest bólem dla mnie to wszystko?! Pewnie powiesz, że nie tylko Ty jesteś winny, ale również ja. I owszem może znajdziesz jakieś moje błędy, ale i tak nie będą takie jak Twoje - wyrzuciła z siebie, jednak w jej mowie przejawiła się jedynie lekka złość. Ręce jej przy tym lekko drżały, a gdy to spostrzegła schowała je szybko za plecy.

Matt

Przymknał na chwilę oczy i przełknał ślinę.-Wiec mam Ci przyznać ,że spierdoliłem ?-spytał po chwili. -Nie po to tu przyszedłem. Sam to zauważyłem. Ale to Ty mi nie zaufałaś, gdybyś chciała nie pojechałbym za Tobą i mógłbym Ci to przysiądz. Nawet teraz-wyrzucił nieco gniewnie.-Jak miałem nie zwątpić wytłumacz mi proszę. Jak sobie wyobrarzałaś to wszystko .? Ja nie powiedziałem że z nami koniec i nie powiem tego. Nie będę kłamał. Nie potrafię-dodał stanowczo patrzac jej w oczy. Cała ta sytuacja była chora. Wystarczyło tylko kilka słow , kilka gestów a mogło być tak jak dawniej. Mogło być ok.

Elena

- Może i rzeczywiście, gdybym nawet Ci powiedziała, że jadę spłacić te długi to byś nie pojechał, więc owszem, w tym popełniłam błąd. Ale nie znałam Cię jeszcze na tyle dobrze, żebym była pewna, że mogę Ci to powiedzieć. Zresztą ten cały związek, i w ogóle to wszystko, nie uważasz, że to się działo za szybko? Nie nabraliśmy jeszcze do siebie nawzajem wystarczającej pewności, że możemy sobie ufać. - odparła, a na jej twarzy zaczęły powracać uczucia, które teraz wskazywały na bezradność i jednocześnie pewność siebie. - Nie chcę powiedzieć przez to, że od początku nie powinniśmy w ogóle się spotykać, tylko to wszystko po prostu... - urwała, zabrakło jej już słów. Nagle opadła na fotel, czując osłabienie. Cała ta sytuacja powoli zaczęła ją wyczerpywać. Przetarła ręką oczy, starając się powrócić do normalnego stanu.