Oceaniczna plaża

Lisa

- Ech... jesteś nienormalny. - mruknęła do dobermana. Czy ten pies robi to specjalnie. Patrzyła przed siebie zamyślonym wzrokiem.

Sitong

Spacerował sobie po plaży. Popił trochę wody, która okazała się ochydna, bo słona. Wypluł ją.

Camille

No, właśnie tu znalazła się Camille. Zamierzała sobie nieco odpocząć od tego zgiełku i przysiadła spokojnie na plaży, rozglądając się. Było cicho i spokojnie. To dobrze, bardzo dobrze, chociaż czasem lubiła, gdy wokół znajdowało się sporo osób. Teraz jednak wolałaby tak posiedzieć, no, może porozmawiać z kimś, komu mogłaby się wyżalić, to wszystko.

Hunter

Spacerował sobie plażą, bo on z natury taki był, że lubił zimowe widoki. Co prawda z natury był też z niego niezły gówniarz, ale zdarzały mu się te sentymentalne momenty, a to właśnie chyba był jeden z nich.

Camille

Tak się złożyło, że Hunter znalazł się w polu rażenia błękitnych oczu blondyny i bez wahania wstała, po czym podeszła do niego. Nabrała ochoty na pogadanie z kimś nowym, może wtedy dobry humor wróci w większej części. No właśnie, może. Ehe, ale nadzieja była.
- cześć, jestem Camille. - przywitała się i uśmiechnęła szeroko. Jak zwykle cieszyła się jak głupia do sera. Niektórzy już tak mają, a ona do nich należała.

Hunter

Spojrzał na dziewczynę i się uśmiechnął.- Hunter.- Przedstawił się, lustrując dziewczynę wzrokiem, chociaż chyba nie powinien, bo już miał swoją Tamarę, nie. Ale facet to facet.- Myślałem, ze tylko ja jestem an tyle psychiczny, żeby w taką pogodę łazić po plaży.- Zauważył.

Camille

Kąciki ust Cam. uniosły się jeszcze bardziej ku górze, choć wydawałoby się to niemożliwe. Jak widać, nie było. Odrzuciła długie włosy do tyłu.
- co jak co, ale do normalnych nie należę. - parsknęła wesoło, na pewno radośniej, niż się czuła. Miała nadzieję, że uda jej się jakoś odstresować przy rozmowie, a może wyżalić, albo co. Udała, że nie zauważyła lustrującego spojrzenia bruneta, ale sama również dyskretnie go sobie obejrzała, tak jakby coś.
- możemy usiąść, nie musimy stać. - wyszczerzyła się w kolejnym szerokim uśmiechu. Pomyślałby kto, że parę minut temu narzekała na zepsuty humor.

Hunter

- Okej, może nic nas nie ugryzie.- Odparł no i usiadł na piasku.- Ewentualnie może zasypać nas śnieg.- Odparł, co było też taką jakby próbą, czy dziewczyna lubi zimę, czy nie. Już raz przez swoje niedopatrzenie pokłócił się o to z Tamarą, wolał nie ryzykować czegoś takiego po raz kolejny. Tym bardziej, że dziewczyna wydawała się naprawdę w porządku.

Camille

Camille usiadła obok.
- śniegu się nie boję, chociaż mógłby już się stopić, za długo jest. - stwierdziła i wzruszyła machinalnie ramionami. No bo co właściwie strasznego jest w takim białym puchu? Czasem ją irytował, to tyle. Popatrzyła z ciekawości na Huntera i mrugnęła do niego przyjacielsko.
- dobra, opowiedz no mi coś o sobie. co tam ci do głowy przyjdzie. - wyprostowała się i wpatrzyła w chłopaka, czekając na jakąś odpowiedź. Niekoniecznie coś standardowego, wolałaby posłuchać ciekawych informacji, które byłyby zabawne czy oryginalne. Oklepane formułki były już zbyt zużyte, według niej. No, ale wydawał się być fajny, więc się zobaczy.

Hunter

- Lubię zimowe widoki.- Palnął na poczekaniu.- I zawsze muszę poparzyć się herbatą.- Dodał, bo stwierdził, że opowiadanie czegoś w stylu 'mam 18 latek...' byłoby zbyt nudne, a poza tym, na wszystko jeszcze przyjdzie pora.

Camille

- a ja jestem dwudziestoma osobami naraz, humory zmieniam jak rękawiczki, a prawdziwy charakter wychodzi na wierzch tylko czasem, gdy myślisz, że mnie znasz. - stwierdziła z tym samym wesołym uśmiechem. Dobra, zabrzmiało mądrze, nawet jeśli czasem nie wszystko się zgadzało. Pewnie po dłuższym czasie Hunter wyrobi sobie na jej temat opinię i będzie potrafił wszystko dopasować do charakterku blondynki, którego jej nie brakowało. Się zobaczy, czasu jest dużo.

Hunter

- Hm. Jeżeli powiem, że myślę, że cię znam, to opiszesz mi swój prawdziwy charakter?- Wyszczerzył się do niej ładnie. Cóż, cwaniakowaty z niego chłopak był. A ja chyba mam zapalenie zatok, tak coś czuję w mózgu. No, ale to nie na temat.

Camille

- jeżeli w przyszłości udowodnisz, że mnie znasz, to pewnie tak, ale to jest skomplikowane. - odparła z szerokim uśmiechem, który miał oznaczać 'nie ma tak łatwo', czy coś w tym stylu.
- hej, ty też grasz na jakimś instrumencie, jak prawie każdy, kogo poznałam? - zapytała, celowo nie dodając, że i ona miłuje muzykę, a sama gra na pianinie.

Hunter

Zrobił taką zawiedzioną minę. A już liczył na coś ciekawego. - Gitara, amatorsko.- Powiedział, wzruszając ramionami. Dlaczego jej o tym powiedział? Nie wiem, on chyba sam też nie miał pojęcia. Może to dlatego, że zapytała o to wprost? Zazwyczaj przecież unikał tego tematu i ogólnie się tym nie przechwalał.

Camille

Camille skinęła głową i uśmiechnęła się przyjaźnie.
- znam chyba dwie osoby, które też grają. - przyznała po chwili. Dwie albo trzy, sama nie pamiętała. Chyba dwie, chociaż właściwie jak dla niej liczyła się tylko jedna z nich. Jak to ona.
- ja gram na pianinie, właściwie ukończyłam szkołę muzyczną, pierwsze dwa stopnie. - wyznała w końcu, jakby z ociąganiem. Nie pytał, ale postanowiła, że powie. Właściwie nikt jej nie zmuszał.
No, a ja mam wrażenie, że się dziś jeszcze nie obudziłam.