Dom babci Matt'a

Camille

Późną nocą dziewczyna przyszła chwiejnym krokiem do domu. Weszła do środka i wymamrotała coś do siebie. Zdjęła buty. Jakoś nie myślała, że następnego dnia będzie żałować. Weszła do salonu, trzymając się ściany, by nie upaść. Jakimś cudem doszła do kanapy i padła na nią bezwładnie. Nie wierzyła, by potrafiła wejść teraz po schodach, nie spadając z nich, więc wolała nie ryzykować. Bełkotała coś w rodzaju 'idiotka, głupia dziewczyna', aż w końcu - a raczej w ciągu paru minut - zasnęła.

Matt

Wstał wcześnie jak zwykle by wyjśc w pole i przekopać trochę. Zszedł na dół i wziął prysznic. Zauważył że wóciła wiec wszedł do salonu i jego dobry humor w momencie się ulotnił. We wsi był tylko jeden bar a od niej zalatywało wódką. Zaparzył jej herbaty i wyszedł. Co więcej mógł zrobić skoro spała. Zajął się cebulkami kwiatów przed domem.

Camille

Dziewczyna obudziła się koło południa i jęknęła, nawet nie usiłując zmienić pozycji. Zorientowała się, że leży obrócona twarzą w dół. Huczało jej w głowie, czuła się tak, jakby ta miała zaraz pęknąć na parę części. Wstała i z największym wysiłkiem poszła do łazienki, gdzie doprowadziła się mniej więcej do ładu. Potem wróciła do pokoju i skrzywiła się, rozglądając. Zastanawiała się, gdzie jest Matt, a w jej obolałej głowie zaczęły przewijać się obrazy z poprzedniego dnia. Położyła się z powrotem na kanapie, uprzednio otwierając okna, żeby jakoś przewietrzyć pomieszczenie. Opadła na plecy i stęknęła tylko, chwytając się za skroń.
- Matt, jesteś? - zapytała dość ochryple, nieco podniesionym głosem.

Matt

Chłopak siedział przed domem i segregował cebulki kwiatów nucąc sobie pod nosem ulubioną piosenkę babci. Dzielił tulipany i narcyzy , gdzieś miał jeszcze żonkile i przebiśniegi a i jeszcze ukochane krokusy. Był tak zamyślony,że nic dio niego nie odcierało.Napisał w między czasie sms'a do dziewczyny za którą tęsknił.

Camille

Blondynka jeszcze raz dźwignęła się na nogi i stęknęła cicho. Jeszcze nigdy wstawanie nie zajmowało jej tyle czasu, wcześniej nie kwapiła się, żeby ruszyć alkohol. Przeszła do kuchni i przygotowała sobie jakiś zimny okład, który z poczuciem ulgi przyłożyła do czoła. Wyszła przed dom, by się ochłodzić. Dojrzała Matta, ale jako że była święcie przekonana, iż ten nie ma ochoty się z nią zadawać, tylko powitała go.
- dzień dobry. - oznajmiła, odchrząkając cicho. Ukucnęła i zamknęła oczy, nie puszczając z dłoni okładu. Miała nadzieję, że poprzedniego dnia już spał i widział ją dopiero rano. Pewnie i tak wyglądała gorzej niż zwykle, nie popatrzyła nawet w lustro, żeby się nie załamać do reszty. Wiedziała jedno - alkohol nie daje ulgi, teraz było jej jeszcze gorzej.

Matt

-Nie wiem czy taki dobry-powiedział wstając i otrzepując dłonie z piachu. POdszedł do niej ichwycił ją za nadgarstek.-Co Ty sobie myślałaś.?-warknałna nia.-Camille co się z Tobą dzieje.?Myślsiz,że możesz tak robić, że tylko Ty się liczysz.?Co to w ogóle miało być.? Alkoholu Ci sie zachciało.?-ryknał na nią nie mogąc się dłużej pochamowywać.

Camille

Dziewczyna nie zamierzała mu wspominać, że nawet szept w jej głowie brzmi jak uderzenie młotkiem. Zacisnęła powieki, które były aż załzawione.
- wiem, to było głupie. zawsze orientuję się po czasie. strasznie cię przepraszam. po raz kolejny. rozumiesz już, dlaczego chcę wyjechać. zdążę na wieczorny pociąg albo pojadę samochodem, coś załatwię. - przez cały ten czas starała się jakoś zapanować nad bólem głowy. Na koniec otworzyła oczy i jęknęła cicho.
- masz jakieś tabletki? - zapytała z zupełnie innej strony. Tak, tak, tabletki po alkoholu są groźne, ale ona uważała, że ich potrzebuje.
- każdy kolejny dzień jest coraz gorszy. - dopiero teraz wyraziła swą opinię na stwierdzenie chłopaka. ale chwilę później zrozumiała coś innego. W jej przypadku tak było, bo zdawała się być coraz głupsza z każdym rankiem. Matt z kolei zaczął rozumieć swoje błędy i naprawiać je - to właśnie ich różniło.

Matt

-Nie dam Ci tabletek dopóki nie wytrzeźwiejesz-powiedziałi pchnał ją no powrót do domu. Zamknał za nimi drzwi i wszedł do kuchni by zrobić jej herbaty. Nie chciał o nic pytać bo wiedział,że zaraz wybuchnie. Posadził ją w kucni na krześle i starał się nie patrzeć na dziewczynę, bo nie mógł znieśc tego widoku.

Camille

Blondynka oparła policzek na zimnej dłoni i wpatrywała się tępo w blat.
- już nic mi nie jest, to nie było tak wiele. teraz tylko mi niedobrze. - mruknęła półgębkiem. Kreśliła palcami na stole jakieś dziwne wzory, jakby coś notowała. Po chwili wyciągnęła komórkę, wystukała jakiegoś sms-a i schowała ją.
- serio, zaraz się ulotnię. - zapewniła ponuro, przygryzając w strapieniu wargę.

Matt

-I myślisz że to rozwiążę wszystkie problemy.?-spytał czując ,ze znów się dla niej nie liczy. Zachowywałą się jak elena i to było tym co go w niej drażniło. Tylko dlaczego taka była.?

Camille

- moje problemy są nie do rozwiązania. twoje jednak tak. będziesz miał tylko jedną osobę, miłości do niej nie będziesz dzielić. uwierz mi, nie robię tego dla siebie. - oświadczyła poważnie, zapominając chwilowo nawet o doskwierającej głowie. Okład zrobił się nieco cieplejszy przez kontakt z jej ciałem, więc wstała i wymieniła go. Jęknęła z ulgą, gdy zimny materiał dotknął jej skóry.
- sam mówiłeś, że ją kochasz. ona pewnie też wie. a ja przewidziałam, jak to się skończy. jestem zbyt głupia, by zatrzymać kogoś obok. dlatego wyjeżdżam - nie chcę cię więcej ranić. tylko to w życiu potrafię. pewnie myślisz, że jestem oziębła w stosunku do ciebie. to tylko przykrywka, wszystko, co robię, to jedno wielkie udawanie. nie chcę, żeby było ci mnie żal. - wyznała poważnie i stanęła zaraz przed Mattem, patrząc mu w oczy.
- może teraz łatwiej będzie ci mnie zrozumieć. - dodała ciszej.

Matt

-Tych całym monologu próbujesz mi przekazać,że niby mnie kochasz tak.?-spytał nie mogąc uwierzyć w jej słowa. Jesli go kcohała już na początku mogła go przy sobie zatrzymać, mogła walczyć, mogła się starać, nawet jeśli od poczatku była skreślona a on tego nie wiedział. westchnał cicho pOdsuwajac jej herbatę i tabletki.

Camille

- taki z tego wniosek. - wzruszyła ramionami. Powtarzała mu to już ładnych kilka - kilkanaście? - razy, więc jeden więcej nie zaszkodzi. Usiadła przy stole i wrzuciła kilka małych tabletek do ust, popijając je herbatą. Ponownie oparła brodę na dłoni i wyjrzała przez okno. Odczuwała ból coraz bardziej, widać jest odporna na leki. Szkoda.
- myślałam o wielu rzeczach. nie chcę się wieszać, nie zamierzam podcinać żył ani umierać w inny sposób, na razie. może szczęśliwym trafem zginę w wypadku, po drodze do ciotki. jeżeli nie, wyjadę i postaram się trzymać daleko stąd. - ciągnęła.
- to wszystko nie ma sensu. - żachnęła się, prawie wykrzykując te słowa, a jej twarz wykrzywił grymas. No tak, dla niej niezbyt miało.

Matt

-Cam , nadal jesteś moją przyjaciółką. A nawet za owymi wskakuje się w ogień. Czemu chcesz mi to zrobić. Czemu próbujesz takich egoistycznych podchodów.?-spytał nieco zniesmaczony jej pomysąłmi. Nie mógł dłuzej patrzeć po prostu ją przytulił.

Camille

- każdy z nas jest egoistą, mniej lub bardziej. to, co proponujesz, jest z kolei dla mnie strasznie ciężkie. uwierz mi, chyba wolałabym dzielić cię z nią na równym poziomie. - skrzywiła się lekko. Jedną dłonią zaczęła skubać rękaw drugiej i popatrzyła przez chwilę na Matta.
- to jak, jesteście już ze sobą? - zapytała podejrzanie ochrypłym głosem. Nie, nie zamierzała się rozkleić. Uśmiechnęła się nawet, jakoś jej się to udało.