Dom babci Matt'a

Matt

Pod wpływem magicznego napoju, a raczej zwykłego grzanego wina i całej tej nagłej przemianie spowodowanej zwykłym prysznicem nie bardzo chciało mu się iśc na górę. Przechadzał się tak po całym swym domostwie paradując nadal w ręczniku. Gorąco, tak było mu bardzo gorąco. Właściwie po chwili znalazzł się w salonie i usiadł na sofie w lekkim rozkroku opierając łokcie na kolanach i wpatrując się w ogień. Niby z nim rozmawiając zaczął nucić kolejną piosenkę. Był jak nakręcony. To była jedna z niewytłumaczalnie pieknych chwil kiedy jak nigdy emanowało z niego szczęście i chęć do życia.

Midnight
Not a sound from the pavement
Has the moon lost her memory
She is smiling alone
In the lamplight the withered leaves collect at my feet
And the wind begins to moan
Memory
All alone in the moonlight
I can smile at the old days
It was beautiful then
I remember the time I knew what happiness was
Let the memory live again
Daylight
I must wait for the sunrise
I must think of a new life
And I mustn't give in
When the dawn comes tonight will be a memory too
And the new day will begin
Burnt out ends of smokey days
The stale cold smell of morning
The streetlamp dies
Another night is over
Another day is dawning
Touch me
It's so easy to leave me
All alone with the memory
Of my day in the sun
If you touch me you'll understand what happiness is
Look a new day has begun
Memory
All alone in the moonlight
I can smile at the old days
It was beautiful then
I remember the time I knew what happiness was
Let the memory live again

Po tej piosence a raczej kilku jej kopiach i parunastu międzyczasowych okrązeniach i westchnień do zamkniętego okna udał się niespiesznym krokiem do sypialni.

Camille

Dziewczyna zaś leżała na łóżku, czekając. Co jakiś czas nuciła jakąś cichą melodię. Mrugała usilnie powiekami, starając się nie zasnąć, choć już praktycznie śniła na jawie. Jakoś jej nie poszło i zaledwie moment przed wyjściem chłopaka z salonu zdążyła zapaść w drzemkę.

Matt

Wszedł po cichu do sypialni widząc w brodzącym po pokoju świetle,że dziewczyna śpi. Obszedł nieśpiesznie łózko i wyciągnał z szafy bokserki bo takowych nie miał na sobie . Zsunał z siebie ręcznik i ubrał bielizne. Nie śpieszyło mu się do snu jakoby jego dzień włąsnie się zaczął usiadł na łóżku i patrzył w oszronione okno zastanawiając się co doprowadziło do takowej radości.

Camille

Dziewczyna zaś nie miała twardego snu i obudziła się. Otworzyła oczy i zamrugała. Chyba nie spała długo, przynajmniej tak jej się zdawała. Uniosła się na łokciach i rozejrzała po pokoju, dopiero teraz dostrzegając Matta. Uśmiechnęła się, jak gdyby sama do siebie. Z tego, co wcześniej słyszała, humor mu wrócił.

Matt

-Nie śpisz.?-spytał w sumie zaskoczony. Miał nadzieję,że kiedy stał w pokoju tak jak go pan bóg stworzył dziewwczyna spała . Wsunał się na środek łóżka sięgając wcześniej lamkę tak by oświetlała ich twarze, lub przynajmniej środek pokoju.

Camille

- obudziłam się, jak siadałeś. - mruknęła sennie i jeszcze raz przetarła dłońmi oczy. Opadła z powrotem na poduszki, tłumiąc ziewnięcie. Była dość wykończona wszystkim, co się działo.
- skąd u ciebie tak dobry humor? - zapytała, zwracając twarz w stronę rozmówcy.

Matt

-Nie wiem właśnie, ale podoba mi się to.-przyznał wesoło. Przez głowę znów przemknęła melodia "Mandy". Wescthnał cicho wbijając wzrok w okno sam nie wiedząc czemu.
-Coś na dole mówiłaś, ale widze,że śpiąca jesteś.-dodał po chwili zerkając na blondynke.

Camille

Przewróciła oczami.
- próbujesz się wymigać. - mruknęła, ukrywając rozbawienie. Na jej twarzy zagościł uśmiech. Już po chwili siedziała obok chłopaka, opierając głowę o jego bark. Nie to, żeby była jakaś zakompleksiona, ale było jej trochę głupio w tej bieliźnie. Przydałaby się normalna piżama, przemknęło jej przez myśl.

Matt

-Uch..-powiedziałudając ,ze się wachluje i spojrzał w sufit. Dziewczyna chyba coś na sobie miała, no przynajmniej tak to wyglądało. Teatralnie udał,że mu gorąco po czym objął ją ramieniem.
-To prawie tak jakbyś niczego na sobie nie miała.-zaśmiałsię nadal patrzac w okno.Coś z tym oknem było nie tak, ale nie chciał się dzisiaj nad tym zastanawiać.

Camille

- tak się czuję. - mruknęła w odpowiedzi, wbijając wzrok w sufit. Okej, było ciepło i w ogóle, ale i tak czuła się nieco dziwnie. Całe szczęście, że nie zarumieniła się głupkowato.
Postanowiła, że nie będzie zamęczać Matta pytaniami, więc na razie nie zadała paru, które przemknęły jej przez myśl. A co, zachowa dla siebie. Zamknęła oczy i uśmiechnęła się, gładząc chłopaka po policzku. Właściwie myślami była gdzie indziej.

Matt

Widząc zamyślenie dziewczyny odwrócił powoli twarz i pocałował ją w dłoń. Miło prawda. Objął ją w talii iprzysunał przestajawiją ją tak by opierała sie o jego podgięte kolano. Z jego głowy uciekły wszystkie melodie. Teraz pozostał sam w ciepłym pomieszczeniu z blondynka.

Camille

Dziewczyna uśmiechnęła się do chłopaka. Już po chwili uniosła się i przysunęła wargi do jego policzka. Zastanawiała się, co Matt musi sobie teraz myśleć. Ona właściwie nie myślała.
- hej, mój książę z bajki, o czym rozmyślasz? - zapytała pogodnie. No tak, mniej więcej się rozbudziła. Bardziej mniej niż więcej, ale zawsze.

Matt

-Teraz już o niczym-powiedział patrzać na praktycznie nagą tego się trzymajmy dziewczynę.Usmiechnał się ciepło i odgarnał jej kosmyk włosów za ucho.
-Co byś teraz chciała.?-spytał nieco przekornie nadal się uśmeichając. Tak zamierzał ten dzień skończyć z usmiechem.

Camille

- no nie, nie domyślasz się? - teatralnie wywinęła usta w podkówkę.
- dam ci podpowiedź. - oznajmiła z cichym śmiechem i chwyciła ręce szatyna w swoje. Delikatnie musnęła wargami jego usta. Na jej twarzy znów wykwitł szeroki uśmiech, zaś sama blondynka popatrzyła na Matta wyczekująco.
- chyba już wiesz. - stwierdziła pogodnie.

Matt

Naparł po chwili na nią i już leżeli oboje. Chłopak sunał dłońmi po jej ramionach i całował ją namiętnie od czasu do czsu przygryzając jej dolną wargę.