Sala nr 29

Annie

-Piłaś.?Od kiedy to jesteś alkoholiczką.?-spytała zażenowana. Piła-westchnęła analizując sobie jej słowa w duchu. Nie tylko ona, Annie piła i paliła, ba nawet brała. Gdyby nie Mike to trwało by dalej.

Alice

Ta... piłam tylko drinki, więc dlaczego od razu alkoholiczka? warknęła na dzwięk tych słów. Piła bo chciała, a nie piła bo już musiała.

Annie

Usiadła bezradnie na łóżku. -Muszę mu powiedzieć-przynała przed dziewczyną.Jej brat musiał wiedziec.

Alice

Rób co chcesz... skwitowała i zawinęła się w kołdrę. Nie czuła się najlepiej. Było jej słabo i kręciło jej się w głowie.

Annie

-Alice, nie zachowuj się tak.To jest Twój brat!-powiedziała podnosząc na nią nieco głos.-Co z Wami.? Ty się zmieniasz, Gariss to olewa , czy to jakaś gra .?

Alice

Gra... nie wiem. Mam wszystkiego dosyć. Chcę juz stąd wyjść... mruknęła patrząc w okno.

Annie

Westchnęła cięzko i spojrzała na nią bezradnie. -Alice prosze wytłumacz mi wszystko-powiedziała błagalnie. Za dużo teraz się zmieniało. Zmieniało się non stop, tylko dlaczego.

Alice

Ale co? rzuciła patrząc na nią. Alice sama się pogubiła. Nie wiedziała co do czego przyłączyć.

Annie

-Alice powiedz mi czemu wszystko w okół musi się psuć.?-wyrzuciła z siebie. Miała ochotę jej opowiedzieć o tym co ją ostatnio spotkało. Ale nie był to czas na plotki.

Alice

Eh. Sama się w tym wszystkim zgubiłam. Nie wiem dlaczego. Może to problem we mnie? mówiła. Nie wiedziała czy do siebie czy do Annie.

Annie

-Ukradłam z życia Twojego brata sześć miesięcy. -powiedziała patrzac w białą ścianę ponad głową szatynki. -Czemu.? Wina zawsze leżała we mnie.-dodła nawiązując do słów przyjaciółki.

Alice

Podniosła się na łokciach patząc krzywo na Annie. Nie rozumiała jej słów. Ostatnio była za bardzo zajęta sobą. Ale że w sensie? zapytała.

Annie

Dziewczyna nie pochamowywała dłużej swoich uczuć.
-Alice zraniłam Go-powiedziała piskliwie -Już tyle razy sprawiłam mu ból ,a teraz zniszczyłam wszystko do reszty. W naszą rocznicę chciałam zacząć wszystko od nowa. Głupia liczyłam,że w końcu będzie jak trzeba,że oświadczy mi się na stałe juz. Oddałam mu pierścionek zaręczynowy. A teraz teraz żąłuję. Wygląda na to ,że jesteśmy ze sobą z przyzwyczajenia. Alice nie chcę tego.Ja go kocha,-powiedziała rzucając się na nią i szlochając . Tak w końcu ktoś wiedział.

Alice

Przytuliła ją i pogładziła po głowie. Nie martw się. Musisz znaleść siłę na rozmowę z nim. Powiedz, zapytaj czy mu jeszcze zależy. Może macie tylko kryzys. mruknęła przytulając ja mocniej.

Annie

-On się strasznie denerwuje przez to wszystko. A ja nie chcę go do niczego zmuszać. Poza tym, wolę być sama niż go ranić. Z drugiej jednak strony nie przeżyłabym gdybym miała żyć bez niego.-wyszlochała ciszej. Oj niech się ułoży.