Las za miastem

Mike

Tak - powiedziała.
A ty - zapytał. Uśmiechnął się. Nie przestawał iśc w stronę swojego domu.

Annie

-Oczywiście-odpowiedziała ze słabym uśmiechem na pelnych wargach. -Cieszę się, że Ty też.Tak dawno nie widziałam Twojego uśiechu.-powiedziała sciszajac głos. happy new year!! pisała iga z anką życzenia

Mike

Ten uśmiechnął się. Nie puszczając jej poszedł w kierunku swojego domu.

*napisz.*

Dalia

Dalia spacerowała po lesie. Jej dość ciepła kurtka ochraniała dziewczynę przed chłodem zimowego dnia. Rozkopywała śnieżne zaspy, raz po raz uśmiechając się sama do siebie. Dotarła do wielkiego, sękatego drzewa i przystanęła. Oparła się o nie plecami i podziwiała leśną przyrodę.

Mike

Chłopak przyszedł do lasu. Ostatnio był tu z Annie. Westchnął spacerując po wyznaczonych ścieżkach. Zastanawiał się czy znowu coś się miedzy nimi psuje.

Dalia

Blondynka odgarnęła włosy z oczu i dostrzegła jasnowłosego chłopaka. Może jej się zdawało, bo łaknęła towarzystwa? Nie, chyba nie. Przetarła powieki dłońmi i przyjrzała mu się. Nie no, nie mógł być zjawą. Bez przesady, aż tak stuknięta to chyba nie była. Zaczekała, gdy podszedł bliżej, znajdował się parę metrów od niej.
- Dzie dobry, panie Zamyślony. - powitała go z szerokim uśmiechem.

Mike

No super. Nawet obcy ludzie mówią, ze jest zamyślony. westchnął.
Dzien dobry - odpowiedział uśmiechając się.

Dalia

Przekrzywiła lekko głowę, wpatrując się uważnie w Mike'a. Swobodnym gestem poczochrała jego włosy, jakby byli starymi znajomymi. Jak to ona.
- Jaki jest powód twej zgryzoty? - zapytała i zaśmiała się cicho. Pierwszy raz w życiu czytanie jakichś tam starych utworów wierszowanych przydało jej się w życiu. Ta, podobno urozmaicają słownictwo.

Mike

Ale ja nie jestem zmartwiony - powiedział.
Zachowujesz się jak moja siostra - dodał. Zawsze Alice czochrała mu włosy

Dalia

- Nie znam jej, znam tu tylko jedną osobę. - stwierdziła jasnowłosa i uśmiechnęła się szeroko. Może i będzie można przeprowadzić całkiem ciekawą konwersację, liczyła na to.
- To jak mogę na ciebie mówić, panie Zamyślony? - zapytała, a kąciki jej ust ponownie uniosły się ku górze. Jak tak dalej pójdzie, będzie się szczerzyć do końca życia. Lepsze to niż płacz, to fakt.
- Ja jestem Dalia. - wyciągnęła rękę ku blondynowi.

Mike

Chłopak podał jej rękę.
Pan zamyślony - przedstawił się. Usmeichnął się kątem ust. Nie powiedział jej swojego imienia, bo po co.

Dalia

- A mogę i tak cię nazywać. - uśmiechnęła się po raz nie wiadomo który i cofnęła dłoń. Spojrzała uważnie na Mike'a. Wydawał się być nawet sympatyczny.
- To jak, hobby jakieś poza myśleniem pan ma? - zapytała.

Mike

Jeszcze lubię wyglądać jakbym umierał co oznacza, ze jestem szczęśliwy - przyznał szczerząc się.

Dalia

- No tak, a ja lubię śpiewać. - odparła takim tonem, jakby to był żart. Fakt, że nie był, no ale można było go uznać za takowy. Postanowiła udowodnić, jeśli nie uwierzy.
- Chcesz posłuchać? - zapytała i zaśmiała się w duchu.

Mike

A przeżyje - zapytał z uśmeichem.
No dobra niech ci będzie, że ty kupujesz mi aparat słuchowy - dodał szczerząc się. Miął nadzieje, że dziewczyna zna się na żartach.