Małe jezioro

Dalia

- Kocham cię. - wyszeptała i uśmiechnęła się. Pocałowała chłopaka. Nagle jednak zesztywniała i w głowie przeanalizowała sobie coś jej tylko wiadomego.
- Hej, mam dziś osiamnaste urodziny! - wykrzyknęła ze zdumieniem, a oczy blondynki zalśniły niezdrowym blaskiem.
- To znaczy, że jestem prawnie dorosła i mogę robić to, na co mam ochotę. - poinformowała i niemalże podskoczyła z wrażenia. Uśmiech na jej twarzy poszerzył się.
- Sprawiłeś mi najwspanialszy prezent w życiu.

Clare

Przyszła nad jezioro. Przykucnęła przy dużym drzewie, oparła się plecami o nie. Była zmęczona życiem. Wyjęła iPoda z kieszeni spodni i włączyła swoją ulubioną piosenkę. Zamknęła oczy chowając odtwarzacz w dłoniach. Było jej strasznie zimno, jednak miłość do muzyki była o wiele silniejsza. Rozmyślała o całym swoim beznadziejnym życiu. Dopiero teraz zauważyła, ile czasu spędzała na słuchaniu muzyki i czytaniu biografii znanych i tych mniej znanych muzyków.

Dalia

***

Powiedzmy, że Dalia przyszła nad jezioro jeszcze raz. Usiadła gdzieś przy jego brzegu i robiła dokładnie to, co przy pierwszym pobycie tutaj - z pluskiem wrzucała małe kamyki do wody, dokładniej w jej środek, gdzie nie było już lodu. Po paru minutach, gdy zajęcie jej się znudziło, patrzyła w niebo. Minęła już długa chwila, teraz zamknęła oczy i położyła się na plecach (tak, pamiętam, że był śnieg ;d).

Noah

Przyszedł powolnym krokiem, dłonie miał w kieszeniach od spodni. Jednak nie był sam, za nim podążała jego paczka. Kilka kumpeli i ziomków (xd). Mruknął coś do nich, stanął przed Dalią. Jego twarz opanowała powaga. Zagryzł delikatnie wargę, nie zamierzał się odzywać. Niech ona rozpocznie rozmowę.

Dalia

Dziewczyna zorientowała się szybko, że nie jest już sama. Spodziewała się jego przyjścia, a jednak wywołało w niej sprzeczne uczucia. Uniosła się gwałtownie i wstała.
- Moglibyśmy zostać sami. - rzuciła ostro, wpatrując się z poirytowaniem na tamtych pakerów, z braku lepszego określenia tak nazwała ich w myślach.

Noah

Spojrzał na nią chłodno. Machnął do nich, jedynie kiwneli głową i znikneli z pola ich widzenia. Przeniósł wzrok na nią:
- A więc, co chcesz wiedzieć? - zapytał bez najmniejszych emocji. Zrobił krok w przód.

Dalia

Skrzyżowała ręce na klatce piersiowej, wpatrując się w Noaha.
- Zgoliłeś włosy. Zmieniłeś się. - rzuciła cicho, przygryzając nerwowo wargę. Wszystko, co chciała powiedzieć, wyparowało z jej głowy. Nie pamiętała zbytnio, jak miała przeprowadzić to spotkanie. Teraz, gdy mogła wyrzucić chłopakowi wszystko, co jej nie pasowało, nie potrafiła. Zdjęła pierścionek z prawej dłoni i przez chwilę obracała go w lewej, aż w końcu wcisnęła mu do ręki.
- Lubiłam go. - mruknęła, jakby sama do siebie.

Noah

Zmierzył ja chłodnym wzrokiem. Podrzucił kilka razy pierścionkiem, pio czym złapał jej dłoń. Mruknął:
- Należy do Ciebie. Zranisz mnie, jeżeli mi go oddasz. - westchnął głucho. Zrobił dwa kroki do tyłu, wsunął swe dłonie do kieszeni. Zaczął uważnie ją obserwować.

Dalia

Dziewczyna za to westchnęła cicho i podeszła o te kilka kroków.
- Sam powiedziałeś, że się zmieniłeś. Pewnie masz teraz dziewczyn garściami. - mruknęła, patrząc gdzieś w bok. Wiedziała tylko, że dalej go kocha, chociaż ta zmiana ją bolała. Przyzwyczajona była do dawnego Noaha, którego poznała, i jakoś dziwnie się czuła, będąc z nim teraz, nie mogła tego sobie poukładać.

Noah

- Być może, lecz to one się do mnie kleją. ja tam wybrałem sobie inną. Lepszą. - oznajmił z delikatnym uśmieszkiem pod nosem. Być może z wyglądu się zmienił, być może teraz jest z charakteru bardziej szorstki, jednak dla niej w głębi duszy pozostała cząstka tego dawnego, słodkiego Noah'a.

Dalia

- Może i tak jest, ale... Teraz ciężko powiedzieć, żebym w ogóle cię znała. Przecież stałeś się zupełnie innym facetem. To trochę tak, jakby spotkać nieznajomego i być z nim, wierząc, że okaże się fajny. - uniosła lekko brew, tym razem spoglądając już na swojego towarzysza. Jakoś ciężko było jej powiedzieć mu, że nadal go kocha, coś powstrzymywało ją od tego typu wyznań. Nie wiedziała, czego od niego oczekiwać i jak się kiedy zachowa, co było dość dziwne, kiedyś jeszcze w miarę potrafiła to przewidzieć.

*nie będę pogrubiać, wkurza mnie to ;x.*

Noah

Nie odezwał się. Uniósł wzrok na jej oczy, przysunął ją do siebie. Odgarnął kosmyk włosów z jej policzka. Zagryzł delikatnie wargę, westchnął. Po chwili złączył ich usta w namiętny pocałunek. Tak mu jej brakowało, jednak musiał wyjechać. Poukładać sobie wszystko w swoim życiu.

Dalia

Nie bardzo wiedziała, co powinna zrobić, ale właściwie rzadko posługiwała się rozsądkiem. Całkiem wbrew temu, co powiedziała jeszcze przed chwilą, przytuliła się do chłopaka i pocałowała go w policzek.
- Myślałam, że już nie wrócisz. - może i nie było to nie wiadomo jakie wyznanie, ale mimo wszystko wypowiedziała to niezwykle cicho, uciekając wzrokiem gdzieś w bok. Teraz, kiedy ciężko przechodziły jej przez gardło właśnie te słowa, które dawniej powiedziałaby bez problemu, nawet taki zwrot mógł oznaczać kocham cię. Ona też się trochę zmieniła, a może raczej zmieniła się, jeżeli chodzi o wypowiadanie na głos uczuć. W każdym bądź razie przywarła całym ciałem do Noaha i obdarzyła go długim pocałunkiem, chociaż czuła gdzieś tam, że nie jest do końca przekonana do tego wszystkiego, i w ogóle. Wiedziała dobrze, że niedługo wrócą te myśli i będzie musiała stoczyć długą wewnętrzną walkę, żeby wybrać, ale... przecież to nie było kiedyś, tylko właśnie teraz.

Noah

Gdy na chwile odwrócił głowę za siebie, za nimi niedaleko pojawiła się niewielka grupka dziewczyn. Cóż, gdy jedna z nich krzyknęła: - Noah! - jego twarz zbladła. Złapał gwałtwonie Dalię za dłoń. Zaczął czym prędzej biedz. Nie sądził, że nawet tutaj go dorwą.

Dalia

Uniosła pytająco brew.
- Jeżeli to nie jedna z twoich nowych przyjaciółek, u mnie w domu szukać cię chyba nie będzie. - stwierdziła; był to jedyny pomysł, jaki przychodził jej do głowy, bo przecież swojego adresu nie podała prawie nikomu.