Małe jezioro

Dalia

Dziewczyna usłyszała słowa drugiej i tylko uśmiechnęła się pod nosem, gdy ta poszła już w drugą stronę. Obróciła się do niej ze stoickim spokojem.
- Hej. Wpadnij kiedyś, może się spotkamy. - miała na myśli oczywiście mieszkanie Noaha. Jak gdyby nigdy nic powróciła do poprzedniego zajęcia.

Noah

Nachylił się nad jej uchem, szepnął tak by tylko ona mogła dosłyszeć - Będę czekał, gdzie nikt nas nie znajdzie. Być może nie powinniśmy, lecz to jest silniesze ode mnie. - mruknął. Dał jej całusa w policzek na pożegnanie.

Pixie

Przymknęła oczy.-To cześć wam -rzuciła pogodnie i ruszyła w swoją stronę...

Dalia

Gdy tylko dziewczyna się oddaliła, blondynka wyraźnie spochmurniała. Siedziała teraz zgarbiona, ze wzrokiem wbitym w ziemię. Nie zauważyła nawet, że chłopak mówił coś do Pixie przed jej odejściem, zbyt pochłonięta rozmyślaniami. Trwała tak jak kamienna rzeźba. Nie chciała - nie mogła? - ruszyć się z miejsca, zaprzestała nawet brania do ręki kamieni.

Noah

- Dalia, coś nie tak? - zapytał podchodząc do niej. Kucnął przy niej wpatrujac się w jej smutną minę. Odgarnął z jej twarzy kosmyki włosów za ucho. Usmiechnął się ciepło.

Dalia

- Nie, wszystko w porządku. - odburknęła, obracając się w drugą stronę. Fakt, nie wypadało przyznać się, o co chodzi, póki była z nimi tamta dziewczyna, teraz z kolei nie zamierzała wdawać się w tłumaczenie. I tak nie zrozumie, o co chodzi, więc po co? Lepiej zachowa to dla siebie.
- Zaraz muszę iść. - skłamała gładko.

Noah

Złapał ją za dłoń - Nie, nigdzie nie pójdziesz póki mi niczego nie wyjaśnisz, dlaczego jesteś taka ponura? Powiedz mi, proszę. - powiedział. Przybliżył się do niej i pocałował mocno w usta.

Dalia

Dalia odsunęła się jeszcze bardziej, całkiem wbrew sobie. Spojrzała spod byka na niebo, jakby to ono było wszystkiemu winne i miało odpowiedzieć za nią. Nie odpowiedziało? A szkoda.
- Przecież mówię, że nic. - warknęła tylko i jeszcze bardziej się wyprostowała. Była teraz sztywna jak struna, nie zamierzała prędko się złamać i powiedzieć, o co chodzi.

Noah

Pokręcił oczyma z grymasem na twarzy, nie lubiał gdy ona się dąsa, gdy jakakolwiek dziewczyna przy nim traci swój humor. Odsunął się od niej, nie zamierzał nalegać.

Dalia

Dalia uśmiechnęła się mimowolnie.
- Chodzi o to, że... No wiesz, jestem wielką zazdrośnicą. - wytłumaczyła cicho i przysunęła się do ciemnowłosego, by wtulić się w jego ramiona.

Noah

Zaśmiał się. - Ty?? Nie zauważyłem. - mruknął z niedowierzeniem. Ona o coś zazdrosna, o co? Westchnął głucho, złapał ją za dłoń - Nie masz o co, być zazdrosna. A tak w ogóle, mam dla ciebie prezent, nie przeraź się za bardzo. Zrozumiem jeżeli odmówisz.

Dalia

Dalia popatrzyła z ciekawością na bruneta i cmoknęła go w policzek.
- Wiesz, nie codziennie dostaję prezenty od kogoś, kogo kocham. - stwierdziła; zżerała ją ciekawość.

Noah

- No bo wiesz, mam lekka tremę. Może to jakoś pomoże - po czym na niebie ukazał się niewielki samolot. Za sobą ciągną,ł wielką chorągiew, napisane tam było: Dalia, Kochanie wyjdziesz za mnie? Szybkim ruchem dłoni wyciągnął z kieszeni pierścionek wysadzany diamentami.

Dalia

Blondynka uśmiechnęła się szeroko i aż podskoczyłą z wrażenia. Przez chwilę zaniemówiła, lecz gdy tylko odzyskała głos, udzieliła oczywistej - według niej - odpowiedzi.
- Pewnie, że tak. - stwierdziła i przytuliła się do chłopaka.

Noah

Ujął jej dłoń, po czym na palec wsunął ierścionek. - Pięknie wyglada na twej dłoni. Na żadnej innej, tylko na twojej. - mruknął ze szczerego serca. Przytulił ją do siebie jak najmocniej.