Małe jezioro

Noah

Uśmiechnąl się nikle pod nosem. Błądził wzrokiem po niebie, oparł się o oparcie ławki. Westchnął głucho myśląc. - Ja tak samo jeżeli chodzi o dziewczyny. Chcę byc szczery, mam już je dość - bez urazy - ale moje życie jak na razie kręci się wokół nich.

Dalia

- Chociaż masz kogoś wokół siebie, ja od jakichś dwóch lat nie miałam nawet bliższego znajomego. Nocami rozmawiałam z gwiazdami, żeby nie zwariować. - uśmiechnęła się tęsknie blondynka. Może i trudno uwierzyć, ale tęskniła trochę za tym wolnym życiem, miasto ją przytłaczało. Rzuciła kamień do wody i na chwilę zaprzestała tej rozrywki.

Noah

Nie wiedział co odpowiedzieć dziewczynie. Brakło mu słów. Splutł swe palce, westchnął przymykając delikatnie oczy. Przejechał kilka razy językiem po wardze ruszając kolczyk.

Dalia

- Nie myśl, że użalam się nad sobą, proszę. Chcę, żebyś wiedział, jak to było. Że nie zawsze jestem taka sama i opanowana, żebyś czasem potrafił to zrozumieć. - poprosiła Dalia. Dokuczało jej takie długie, pełne zakłopotania milczenie.
- Lepiej opowiedz mi coś o sobie. - poprosiła i zerknęła na kolczyk w wardze chłopaka, uśmiechając się nikle. Przy najbliższej okazji powie mu, że jest bardzo ładny.

/ O 20.30 lecę.

Noah

- Cóż, ja mogę o Sobie powiedzieć? Uciekłem z domu, a raczej wyjechałem bez słowa ze swoją dziewczyną. Tą samą, która mnie zdradziła. Później błakałem się od miasta do miasta, aż trafiłem tutaj. Zastanawiam się, czy teraz jej jest żal. na sam początek mojego pobytu tutaj zepsułem wszystko.

Dalia

- Nie miałeś łatwo. - mruknęła współczująco dziewczyna. To, że wcześniej była nieco nieobliczalna, nie oznaczało, iż w dalszym ciągu zachowuje się jak pomylona, czy coś w tym stylu, choć tak uważali ludzie.
- Moją historię znasz. Interesuję się muzyką. Śpiewam. To moja jedyna, wielka pasja. Mam siedemnaście lat. Nic ciekawegoo sobie nie powiem. - kąciki jej ust drgnęły ku górze.

Noah

- Ja jedynie tańczę hip - hop. Nic innego mnie nie interesuję, o sobie moge powiedzieć, ze jestem wielkim draniem. - zawsze miał złą opinię na swój temat.

Dalia

Dalia popatrzyła chłopakowi w oczy, skłonna zaprzeczyć. Chwyciła go za ręce.
- Wierz mi, znam cię tak krótko, a już strasznie lubię. Nie mów tak. - powiedziała poważnie. Ona sama od zawsze uważała się za straszną dziewczynę, ale nie mogła pozwolić, żeby ktoś twierdził tak o sobie.
- Poza tym masz fajny kolczyk w wardze. - uśmiechnęła się figlarnie.

Noah

Czuł sie zakłopotany, gdy tak dziewczyna go trzymała za ręce. Delikatnie schował swe dłonie w kieszeniach, postanowił że jak na razie nie będzie szukał dziewczyny. chciał odpocząć - Dzięki. Nie chętnie sie przyznam, ale mam jeszcze całe plecy w tatuażach.

Dalia

- Serio? Tatuaże też są fajne. - zawyrokowała. Spojrzała na jezioro i powróciła do wrzucania kamieni do wody. Och, to przecież takie fascynujące, nieprawdaż?

Noah

- Pokazywać Ci bym pokazał, ale raczej nie w takim miejscu. Nie chciałabys się przestaraszyć. - powiedział z tajemniczym uśmieszkiem pod nosem. Spogladał od czasu do czasu na dziewczynę.

Dalia

- Zostaje moja kawalerka. - podsumowała. Przerwała rzucanie kamieni i ponownie zerknęła na chłopaka. - A zresztą, chodź. - mruknęła. Wstała i pognała w kierunku mieszkanka. Wiedziała, że Noah idzie za nią.

*zt, napiszę*

Noah

Przyszedł tutaj razem z dziewczynami. Gwałtownie puscił dłoń Dalii. Usiadł na pobliskiej ławce strzepując śnieg. Zaczął z tajemniczym uśmieszkiem je obserwować. Dla niego ich zachownaia były śmieszne.

Dalia

Dalia stwierdziła, że chwilowo może im dać spokój. Usiadła dalej, tuż przy brzegu jeziora. Skrzyżowała nogi i zajęła się wrzucaniem małych kamyków do wody, której tafla nie całkiem zamarzła. Środek jeziora nie był skuty lodem, toteż tam trafiały wszystkie wyrzucone przez blondynkę odłamki skalne.

Pixie

Z czasem oprzytomniała. Spojrzała na komórkę.-Noah wiesz, zostawię was samych. Ja muszę wrócić do Setha już. No bo w końcu ile można spacerować -zasmiałą się.-To cześc Dalia-powiedziała podchodząc do niej iskierowała się do Noaha, by się pożegnać
.