Małe jezioro

Gość

Kot wskoczył Mike´owi na głowę; rozczochrał mu włosy i liznął je raz, ze włosy mu stały. Skoczył znów na ręce i wyszczerzył kiełki uśmiechając się.

Mike

Chłopak poprawił sobie troche włosy. Nic nie mówił bo nie wiedział co. Spojrzał na chłopaka.

Noah

- Ja juz musze lecieć... - powiedział do chłopaka. Machnął ręką mu przed nosem poczym zaczął iść w swoim kierunku.

Gość

Patrzył za nim.
-Wreszcie...- powiedział sobie. Przytulił się do Mikeá i prosił by go zaniósł gdzie indziej.

Mike

Chłopak wstał.
Chodź idziemy do domu - powiedział po czym poszedł w kierunku swojego domu.

Gość

Nigdy nie był u niego w domu. Ciekawy był nowego miejsca. Co chwila rozglądał sie po drodze.

Dalia

Dalia przybiegła tanecznym krokiem. Usiadła nad brzegiem jeziora. Wrzucała do niego małe kamyki, nucąc coś pod nosem. Na jej twarzy widniał lekki uśmiech.

Noah

Sam się zastanawiał, dlaczego akurat tutaj nogi go poniosły. Zagryzł delikatnie warge stawiajac nogi leniwie. Włożył dłonie do kieszeni, oblizał suche wargi. Przystanął spoglądając na nieznajomą.

Dalia

Dalia gwałtownie obróciła się, a kamień, który rzuciła, wydał plusk, gdy wpadał do wody. Dostrzegła chłopaka, którego jeszcze nie znała. Ale zaraz pozna.
- Cześć, siadaj. - rzuciła, nie przestając się delikatnie uśmiechać.

Noah

Spojrzał na nią lekko zdziwiony. Westchnął delikatnie, usiadł obok niej. Był ciekawy dlaczego dotychczas spotykał jedynie same dziewczyny? Nie znał jak na razie na to pytanie odpowiedzi.

Dalia

Popatrzyła na Noaha z nieskrywanym zainteresowaniem.
- Jestem Dalia, dopiero co tu przyjechałam. - zakomunikowała. Jej bystre piwne oczy patrzyły na niego łagodnie. W końcu przeniosła wzrok na jezioro.

Noah

- Noah, jak na razie jestem tutaj pare miesięcy. I dotychczas potrafiłem zniszczyć wszystko. - nie ukrywał przed dziewczyną. Wolał żeby ona o tym wiedziała, niż później była zdziwiona.

Dalia

- Jeśli myślisz, że masz ciężkie życie, pewnie chcesz posłuchać mojego. - westchnęła dziewczyna, stawiając na szczerość, jak i on. Cały ten czas patrzyła gdzieś w dal.
- Rodzice pili, maltretowali mnie. Oddali do domu dziecka. Uciekałam, w końcu trafiłam do poprawczaka na rok. Wyszłam i znalazłam się znowu tam, adoptowała mnie niby przykładna rodzina. Wyrzucili z domu po miesiącu, mieszkałam na strychu, potem gdzieś w stodołach, wędrowałam. Wreszcie uzbierałam pieniądze, pracując dorywczo. Kupiłam tu kawalerkę, ale na życie zostało mi mało. W międzyczasie rozwaliłam dziesiątki związków i setki przyjaźni. - zakończyła Dalia obojętnym tonem. Jakoś przyzwyczaiła się do tego, że wszystko tak się stało.

Noah

- Można przyznać, że jesteś taka sama jak ja. Tylko, ze ja nie przesiadywałem w domu dziecka i poprawczaku, za to zdradziła mnie dziewczyna z moim kumplem. znalazłem ich w hotelu. Teraz jakoś jest mi obojetne co się z nią dzieje, choć obawiam się jeżeli by teraz tutaj przyjechała mógłbym ponownie stracic dla niej głowę. - mruknął.

Dalia

- Jedziemy na tym samym wózku, co? Ja do facetów szczęścia nie miałam. Żadnego szczerze nie kochałam, każdy miał za dużo wad. - wzruszyła ramionami.
- No, ale żyje się dalej, trzeba się z tym pogodzić. - dodała nieco bardziej pogodnie i wróciła do rzucania małych kamyków, które z pluskiem lądowały we wodzie.