Błękitne jezioro

Gość

Zgadzam się na wszystko - odparł. Uśmiechnął się kątem ust. Jedna rękę położył na policzek dziewczyny.

Anastazja

Dała mu całusa w policzek, opatuliła się kocem. Weszła do salonu, pozbierała swe ciuchy po czym się ubrała. Załozyła swoje buty. Usiadła na krześle, wpatrywała się przez okno.

Gość

Chłopak poszedł za nią do salonu. Usiadł na kanapie i wpatrywał się w to samo okno co dziewczyna. Westchnął głucho.

Anastazja

Nie odrywając wzroku od śniegu zapytała - Coś Cię dręczy, a jeżeli tak jest chcę o tym wiedzieć. Mam nadzieję, że w każdych chwilach będę mogła Cię wspierać. - powiedziała do niego, założyła za ucho kosmyk swoich włosów.

Gość

Chciałbym cię tylko powiadomić, że jeżeli wyjadę bez słowa to czekaj na mnie - powiedział. Wiedział, ze takie coś nadejdzie niebawem.

Anastazja

Obróciła się do niego, wstała gwałtownie. Podeszła do niego siadajac mu na kolana - Powiedz mi, proszę... - mruknęła mu do ucha ciepłym głosem. Wtuliła się w niego.

Gość

No, bo moja mam jest ciężko chora. Właśnie z tego powodu zniknąłem. I za niedługo pewnie pojadę na jej pogrzeb - powiedział to z trudem.

Anastazja

Pocałowała go w policzek, współczuła mu bardzo. - Dobrze, na Ciebie czekać moge wieczność. - wyszeptała mu do ucha znów. Splotła ich palce. Poraz pierwszy czuła się szcześliwa.

Gość

Nie bedzie mnie góra dwa trzy dni - powiedział.
Wiem powinienem byc przy matce - dodał spuszczając wzrok.

Anastazja

- Nie zadręczaj się, zapewne twoja matka nie chcę byś był ponury. Szczególnie w towarzystwie mnie, jeżeli tylko chcesz moge pojechac tam z tobą. - powiedziała ze szczerym uśmiechem.

Gość

Pewnie,ze chcę - powiedział. Uśmiechnął się delikatnie. Musnął ją w usta. Dla niej postanowił się nie zadręczać.

Anastazja

- A więc moglę się, że szybko tam nie pojedziemy. Teraz czas na nasz spacer - powiedziała do niego, odwzajemniła muśnięcie. Wzięła go za rękę i pociągnęła do przedpokoju. Opatuliła się szalem, kurtką i czapką.

Gość

Chłopak założył swoją bluzę. Nie lubił zbytnio chodzić w kurtkach.
Góra dwa tygodnie - powiedział. Musnął ją delikatnie w policzek i wyszedł z nią na dwór.

Anastazja

Złapała go energicznie za rękę. Nie zamierzała go puszczać. Po drodze do jedne dłoni brała śnieg, uśmiechnęła się niewinnie patrząc na Nathana, jak w obrazek.

Gość

Chłopak Również do ręki nabrał trochę śniegu. Tak na wszelki wypadek gdyby dziewczyna go rzuciła swoją śnieżka. Nie przejmował się, że nie miał rękawiczek. Był przyzwyczajony.