Górska dolina

Camille

- Wiem, to naprawdę głupie. Takie dziecinne. - mruknęła cicho, pocierając dłonią brew. Nie żałowała, że wreszcie to z siebie wyrzuciła, ale było jej dość dziwnie. Właściwie nie znała tutaj wielu osób i zwierzać się nie było komu.

Gość

- Wiesz...ja jak tu przyjechałam poznałam Mike'a..od razu coś poczuliśmy do siebie no i byliśmy razem...lecz potem zdradziłam go no i się rozstalismy...Byłam z Garrus'em lecz potem on gdzieś zniknąl, ja wyjechała, niedawno wróciłam no i znów całowałam się z Mike'm to znaczy on mnie całował, choć jest z Annie, moją kuzynką. to wszystko trochę zakręcone, ale cóż...teraz jeszcze ściga mnie klub... - opowiedziała.

Camille

- Też nie masz łatwo. - skwitowała tylko i uśmiechnęła się ciepło do Blanki. Nie wiedziała, co można jej poradzić. Z drugiej strony pewnie brunetka chciałaby sama wiedzieć.
- Może po prostu znajdź kogoś, kto pokocha cię w sposób prosty, nieskomplikowany, z kim będziesz szczęśliwa i to wszystko? - podrzuciła.

Gość

- No tak...ale zostaje kwestia klubu....jego właściciel mnie szuka...a jak znajdzie to zmusi mnie do powrotu - odpowiedziała. Jak to ona musi się wpakować w coś takiego.

Camille

- Znają twój adres? Musisz ich zmylić, może wyjechać, nie wiem, wyprowadzić się. Moje mieszkanie jest wolne, na razie przebywam gdzie indziej, może mojego adresu nie znajdą. - podrzuciła, poważniejąc. Zmarszczyła brwi i rozmyślała nad tym, co i jak.

Gość

- Znają...ale dzięki..poradzę sobie jakoś - mruknęła. tak ona zawsze musi sobie radzić sama, inaczej by nie mogła. Lekko uniosła kąciki ust i wbiła wzrok ponownie w dal.

Camille

- Jakbyś jednak chciała u mnie zamieszkać, nie mam nic przeciw. Możesz się tam zatrzymać na parę tygodni, miesięcy, jak chcesz. Jeśli chciałabyś z kolei jakiejś pomocy, masz ją we mnie. - uśmiechnęła się przyjaźnie, wciskając dziewczynie w dłoń drugą parę kluczy i kartkę z numerem telefonu.

Gość

- Dzięki...pomyślę o tym - powiedziała i schował je do kurtki. No to teraz... jeśli się zatrzyma u niej, to jej nie znajdą i będzie miała spokój. - Dzięki...uratowałaś mnie - uśmiechnęła się.

Camille

- Nie ma za co, to dla mnie żaden problem. Jeżeli nie zdążę się pokłócić z Mattem, nie powinnam ci zawadzać, w razie czego będę dzwonić albo pukać. Jeżeli miałabym wracać, mogę zamieszkać w salonie, ale wątpię, bym zamierzała. - stwierdziła pogodnie, rozglądając się, i znowu spojrzała na ciemnowłosą.

Gość

"Matt?" - pomyślała przez chwilę, to on nauczył ją grać na gitarze...jak dawno go nie widziała... - Z Matt'em jesteś... - mruknęła z uśmiechem, - żyjcie długo i szczęśliwie - dodała.

Camille

- Znasz go? Chyba jest tu najsławniejszą osobą. - mruknęła i parsknęła śmiechem. Po chwili jednak spoważniała, bo właściwie przypomniało jej się, że zna go każda dziewczyna. Prawie. No właśnie, dziewczyna. Hm, może i była jakaś wyczulona, ale strasznie zazdrosna, a zresztą miała powód, kiedyś tam.

Gość

- Tak znam...kiedyś uczył mnie grać na gitarze - odparła z uśmiechem. Było co wspominać, chociaż wtedy miała spokojne życie i bez zmartwień. - A jak się poznaliście? - zapytała, zawsze to ją interesowało.

Camille

Zastanowiła się chwilę.
- To było w parku, robił zdjęcia. - powiedziała dość lakonicznie, bo co się będzie rozgadywać. Uśmiechnęła się lekko do Blanki.
- A ty, też jesteś zakochana? - uniosła lekko brew, ale miną dała znać, że jeżeli dziewczyna nie chce, nie zmusza jej do odpowiedzi.

Gość

- Aha.. - mruknęła i zwróciła wzrok na przelatujące ptaki. Po pytaniu dziewczyny westchnęła, - nie wiem...teraz nie jestem w stanie powiedzieć czy do kogoś czuję coś tak pięknego...po tylu pomyłkach - odparła.

Camille

- Zobaczysz, to się zmieni. Mnie też trafiło tak nagle. - oznajmiła, uśmiechając się do niej łagodnie. Dobrze pamiętała, że w jej przypadku tak było. Właściwie w życiu nie powiedziałaby, że kiedykolwiek będzie choćby zauroczona, a tu czekała ją niespodzianka.